Eerstens is in Venesië nou baie baie warm. Die temperatuur is ongeveer 30 grade, maar is amper onmoontlik om op San Marco Square te bly.
Tweedens (en dit word verwag) - baie toeriste. Maar dit is onmoontlik om te sê dat die stad 'n fees woon. In Venesië self herinner feitlik niks dat dit baie naby is nie - op die eiland Lido is joernaliste en sterre van die teater. Chotome begin wanneer jy op die 20ste roete vaparetto sit en na die Lido-casino-stasie vaar.
Byna dadelik val jy in die sogenaamde filmdorp. Om nie verlore te raak nie - die tekens oral. Kaartjie vir vertonings kan jouself enige inwoner en gas van Venesië koop. Druk Movies op aparte vertonings in individuele sale.
By een van die foto's hieronder kan jy sien hoe duidelik die joernaliste verdeel word voordat die tou vertoon word - eerste "rooi bayji" (daaglikse afdrukke en groot webwerwe) kom dan "blou", en dan al die ander. Vir joernaliste is 'n hele pers kamer georganiseer, maar daar is min plekke, so almal sit op die vloer. Wil jy voordeel trek uit die plaaslike stilstaande rekenaar - neem die kaartjie af. Vir die berging van tydskrifte en persvrystellings, is daar spesiale bokse wat oopmaak met die strepieskode van die Bain-kode.
Die internet is nie stabiel nie, so ek sal foto's van die opening en première van die "fundamentalistiese" met 'n bietjie later plaas. Terloops, Biennale beweeg nou in die Arthouse-rigting. Nadat Marco Muller by die Romeinse Filmfees gegaan het, het dit minder geword as harde projekte, minder sterre. Ongelukkig is dit onmoontlik om te sê dat dit baat gevind het. Verstaan reeds duidelik dat joernaliste in die sale baie minder is as selfs by die Berlynse Filmfees, om nie Cannes te noem nie.
Nou gaan ons kyk "ys", en laat ons dan na die perskonferensie Cyril Serebryannikov gaan.