Ou goeie Sowjet-tradisies het in die verre verlede gebly, en, helaas, nou word die arme kyker 'n patetiese kopiëring van Westerse projekte aangebied, of sy eie seep, wat clichés en heeltemal ontneem het van die voormalige Sowjet-rosyntjie.
Opspoor
As die reeks die reeks en die simpatie van die gehoor veroorsaak het, nou, na 13 jaar en twee duisend episodes, veroorsaak baie van hulle slegs irritasie. Ongelukkig is die kwaliteit in hierdie geval op die opofferende altaar ten gunste van hoeveelhede geplaas. Benewens te lang teenwoordigheid op televisie skerms, is die film sondig deur kinolyaps, seëls en eerlik swak akteurs. Die plot van elke reeks het aanvanklik belangstelling veroorsaak, kan nou niks meer verras nie. Kom ons eerlik - die reeks het te primitief geword en presid. En selfs as jy 'n heeltemal niks nodig het om nooit onder enige omstandighede nie te begin om hierdie ongelooflike vervelige verhaal te kyk nie.
Gadalka
Oor die eerste reeks het die skeppers regtig probeer. Dit is duidelik dat vir die "saad" van die gehoor die meeste wat opgestel is, die reeks op traagheid opgedoen het. Maar in waarheid het alles lank en oninteressant lank geword. Die hoofkarakter, waarvan die beeld, deur die plan van die skeppers, aantreklik en geheimsinnig moet wees, lyk soos jammer, dame met hane. Dit is deels skuldig as 'n swak speletjie van aktrise Catherine Olkina, en belaglike frases en sy gedrag in die algemeen, wat so lelik gedink word met skrifte. Mikhail Portechenkov bly getrou aan sy beeld, wat feitlik nie van die film na die film verander word nie. Ek sal die akteur-aanhangers hou, die res sal waarskynlik nie waardeer nie. Operateurwerk is merkbaar lam. Kortom, die volgende verbygaande reeks, wat perfek is as 'n projek, is maklik om aan die slaap te raak.
Slaperig
Dit is ongelooflik dat selfs 'n rekord lae-gradering van die reeks nog nie sy skeppers gedwing het om die skietery te voltooi nie. Die aantal episodes is nader aan die ander twee, en die fantasie-skrifte word steeds in die eerste reeks gedroog in alle waarskynlikheid. En dus, weer, van die reeks na die reeks, word die kyker met dieselfde tipe plot aangebied, wat gevra word. 'N Gereelde besoeker kom na Ouma, wat die wyse van die wyse ouma ontvang, maar hy laat 'n toevlug van aanbevelings toe, dit wag vir 'n mislukking, hy kom om 'n toelating te herhaal, sy ouma sal hom prys, Maar vergewe en help suksesvol om die situasie reg te stel. Bingo! En immers lyk iemand.
Sultan van my hart
Die reeks Russiese-Turkse produksie, wat probeer het om die louere op die golf van die sukses van die projek "Magnificent Century" te skud. Wel, die prentjie is nie sleg nie, die musiek in sommige plekke, bo die kwaliteit, het die skeppers pla, die reeks het nie weggeneem nie. Maar vir die res het Ag, die reeks nie bereik nie. Die plot is gekoppel aan die historiese karakter, maar die ware verhaal hier ruik nie. Afsonderlike karakters en tonele lyk onnodig bout. Wel, kan dit ernstig waargeneem word deur die inwoners van die Ottomaanse Ryk wat vaardig geverf het en met die hulp van vulstowwe met mubby sponse opgeblaas het? Maar die hoofkarakter, integendeel, is 'n redelik onherstelbare persoon, terwyl dit terselfdertyd vir daardie tye te vet is. En in die algemeen is dit vervelig. Die "pragtige eeu" is beslis baie helderder en beter. Terloops, in Turkye self het die reeks misluk, en as gevolg van die lae ranglys is hy van die eter verwyder.