Dat sy verkies om in die bioskoop te skiet, en nie in serie nie : "Ek het altyd geweet dat ek 'n fliek sou neem. Wat die televisie betref, vir die gehoor word jy amper in 'n familielid. Jy verskyn elke week in hul huise, jy is jonk en naïef. Maar as jy 19 of 20 is, en jy speel 15 jaar en probeer om jou seksualiteit te demonstreer, oortree dit mense. Hulle is amper gereed om uit te roep: "Nee, nee, jy is my jonger suster!" En met die akteurs van die fliek is daar 'n sekere afstand. Toeskouers moet die teater bereik om jou te sien. Daarbenewens is televisie 'n meer moeisame proses wat ietwat eentonig kan wees. Ek hou van spontaneïteit, so ek verkies om elke paar maande nuwe karakters te speel. "
Oor hoe sy die rol van Carrie in die film "Telekekinosis" ingeskryf het : "Ek het 'n nuwe styl van die spel probeer waarop hy nooit vroeër verskyn het nie. Ek is van daardie akteurs wat die traagse tonele verwyder, en begin dadelik om te lag en te dwaas. Maar van Carrie wou ek in die prentjie bly en die hele dag die grimmige staat red. Ek het hierdie metode nie ernstig opgelewer nie. Dit het my nie bereik dat ek nie met my familie gepraat het nie, het gek geword of my geweier. Maar met die direkteur en akteurs het ek in die beeld van Carrie, die hele skietdag, gebly. "
Oor jou houding teenoor sosiale netwerke : "Ek het onlangs besef dat sosiale netwerke pragtig is. Hulle laat immers mense wat jou nie persoonlik ken nie, deel van jou lewe word. Maar jy moet hulle nie te ver laat gaan nie. Nou gebruik ek meestal sosiale netwerke om jou films te bevorder. En nooit openbare sluier boodskappe soos "Ja, jy het gegaan, jy het dit seergekry," aan iemand gerig, maar sonder om te spesifiseer, wie presies.