Na 'n halfuur na die begin van die film het harde huil en katoen in die saal geloop. Aanvanklik het dit gelyk of George Clooney by die saal gekom het en hierdie applous is vir hom bedoel. Maar die skree "Dit is nie 'n grap nie" en "noem 'n ambulans" het die organiseerders gedwing om die vertoning te onderbreek. Namate die direkteur van die fees-dieter-oproep op 'n perskonferensie later aangekondig het, het 'n hartaanval met een van die joernaliste gebeur. Maar dankie, alles kos.
Die film self het 'n uiters negatiewe reaksie van die pers veroorsaak. In die tou op 'n perskonferensie kon baie nie hul emosies terughou nie: "Dit is die swakste regisseur se werk van Clooney." Maar wees dit soos dit mag, sulke toue van joernaliste en aanhangers van Berlyn het regtig nie regtig gesien nie. Clooney - regtig 'n regte ster hier.
In Rusland kan "skattejagters" vanaf 20 Februarie besigtig word. Onthou dat die film op werklike gebeure verfilm word. Gedurende die Tweede Wêreldoorlog is 'n spesiale groep van die monumente "bewaarders" geskep met die ligte hand van die Amerikaanse regering, wat onder leiding van luitenant Frank Stag was. Hierdie klein groepie werklike professionele persone op die gebied van kuns het vrywillig na die voorkant gegaan om die skade wat deur die skatte van die wêreldkultuur veroorsaak is, te verminder. Die belangrikste aanspraak op joernaliste is dat die rolprent hierdie gebeurtenisse uiters oppervlakkig weerspieël word, as gevolg daarvan, wat kragtig balanseer tussen komedie en drama.
Die perskonferensie het in 'n taamlik ironiese sleutel geslaag. Alles het gesing, pret gehad, gepraat oor Julia Tymoshenko en hoe Georad Clooney in Brasilië liefgehad het. En die vraag "Hoekom het jy besluit om presies te neem vir die werk van Robert Edcela?" Clooney het baie eenvoudig geantwoord: "Hoekom nie?".