Troeteldiere van die publiek en innoveerders van animasie in 'n pandemie was nie bang om die vrylating van hul duur animasie blokkie van die teater sale op Disney + te skuif nie. En vanaf 1 April sal die film in Rusland beskikbaar wees, in die aanlyn-teater Okko.
Wie in die kinderjare het hom nie in die omhelsing gegee nie en het nie gedroom oor die implementering van die mooiste begeertes nie? As kind is dit maklik om skaars na 'n sekere hoogste punt van selfverwesenliking te haas, of dit nou 'n speletjie is op 'n viool, teken of waarnemende vaardighede. Maar op 'n sekere tyd, en min verstaan wanneer die droom van kreatiwiteit 'n realiteit word en in die lewe verander.
En dan ontstaan die vraag: Hoe om te leef met die besef dat kuns nie 'n hoër doel is nie, maar net nog een manier om geld op die lewe te verdien?
Hierdie refleksies is die sleutelidee van die laaste oomblik van die Pixar "Soul"-spotprent van die direkteur van Petya Dr., die vermenigvuldiger van Minnesota, soos hy homself noem. Die kunstenaar het na die ateljee gekom toe hy een en twintig vir hom was, en vir die dertig jaar het hy steeds 'n direkte invloed daarop. Teen die oggend het die dokter 'n eksklusiewe aanbod gedoen om as 'n kompetisie oor die "Monsters Corporation" te werk, wat Oscar-ateljees gebring het. Die volgende paar jaar was vir die dokters nie minder vrugbaar nie: hy het verskeie meer kultus-spotprente geskep ("UP", "legkaart"), was nog ses keer genomineer vir Oscar, en in 2017 na die vertrek van die stigter-stigter Pixar John Lasser het plaasgevind. van artistieke ateljee kop.
Ten spyte van 'n nuwe posisie, kon die verpligtinge, Pete Dotter nie die direkteur verlaat nie en die projek na die finale projek gebring het oor die soeke na sy vonk, wat 23 jaar hom nie vrede gegee het nie - "siel".
As gevolg van die pandemie is die vrylating van die film op groot skerms vertraag, maar dit het hom nie verhinder om meer as 250 miljoen roebels in net die eerste vier dae van huur in Rusland te verhoog nie.
Aan die een kant, die "siel" van Petya en Somiesera Kemp-magte, wat baie persoonlike eienskappe in die hoofkarakter belê het, gaan voort met die tradisie van Pixar, wat die kompleks en die ewige met behulp van eenvoudige reflekteer. Maar aan die ander kant maak dit 'n groot stap na 'n volwasse kyker, wat van die eerste minute hom dadelik kan ken in twee hoofkarakters -Jo Gardner (Jamie Fox) en die siel wat twee-en-twintig (Tina Fay) genoem word.
Joe is 'n skoolmusiekonderwyser. As kind het hy, soos alles, gedroom van iets groot en groot, maar die hoop vir 'n suksesvolle loopbaan is op die punt om uiteindelik te smelt: voorstelle van jazz ensembles kom nie, en die sekondêre skool nooi volle bod met versekering, pensioen en a Paartjie in 'n paar dekades van onverskillige lakrimalieë. Skielik het Gardner 'n kans gehad om 'n kinderdroom te vervul en 'n ware reis jazzman te word, wat die beroemde saxofonist Dorothea Williams vergesel. Homself nie sy eie geluk nie, Joe se gelukkige die New Yorkstrate het gekruis, met elke stap om nader aan die ontnugterende katastrofe te wees. Minder as 'n uur nadat jy geluister het, het Joe in die rioolluik geval en gesterf.
Dit is lank reeds bekend dat in Pixar weier om in die vergetelheid na die dood te glo, so ek verloor jou aardse liggaam skaars, Joe kry die liggaam geestelik en blykbaar in 'n helderheid te wees.
Maar Joe is nie van plan om in 'n stap van 'n droom oor te gee nie, hy spoel en val deur die ruimte in die sogenaamde wêreld voor. Daar is nog steeds onverbeterde siele wat op hul geboorte wag, en wesens, wat hulself jerry, sonder seks en ouderdom noem, verseker dat die proses van voorkoms en opvoeding van die siele deurlopend en geautomatiseer is, maar nie sonder improvisasie nie. Jerry gee Joe-taak: om twee en twintigste tweede, onaangename siel te berei sonder enige begeerte vir geboorte.
Vir die musiek van die Grammy Laureaat, John Batista, Oscar-eienaars van die Trent van die regulering en Attikus Ross, begin Joe begin om die taak te vervul, met die hoop om 'n weg van die wêreld te vind en terug te keer na die aardse lewe.
Real New York, geskep deur die kunstenaar Jude Brownbill vir Gardner, is duurder as 'n rustige en lig van 'n ander wêreld.
Dit is te vervaagde vorms en eentonige kleurgenoot, die helde reageer op dieselfde naam en voer 'n stel funksies wat hulle het, uit. Maar die New York is vol onvoorspelbare gebeure, helder skakerings wat wissel afhangende van die tyd van die jaar, en die helde wie se lewe ver van voorspelbaarheid is.
Maar miskien is dit die enigste opposisie wat in die spotprent opgespoor kan word. Alle ander verslae eerder oor die verskeidenheid, eerder as 'n botsing. Byvoorbeeld, in die siel is daar eenvoudig geen karakterdiere nie, en konfliksitasies ontstaan in Joe en twintig sekonde, en nie in hul interaksie nie. Die probleme van die helde is nie verwant aan die wedloop (volgens die plot van Joe - Afro-Amerikaanse en twee-en-twintigste, hoewel dit nie 'n fisiese vorm het nie, maar verkies om homself as 'n Amerikaanse wit meisie van twintig jaar te posisioneer ), Politieke oortuigings, kultuur of gebruike.
Al hul vrese en twyfel word gegroei op die grond van universele ontevredenheid met hulself en doelbewus weier, dit lyk asof dit 'n eenvoudige waarheid lyk - dit is nie nodig om te lewe ter wille van die groot en die mees bedoeling nie, maar net so.
Nou kan die skepping van Petya-dokters gevind word in die Okko-aanlyn-teater, en kyk hoe die spotprent "Soul" (6+) staan, ongeag of jy vroeër saam met hom in die donker saal van die teater kon wees. Hy, soos ander skilderye, wat in Pixar-ateljees geskep is, betaal baie raaisels - wat wissel van klassieke verwysing na die verlede en toekomstige ateljeeprojekte en eindig met nuwe betekenisse wat verlore gaan in die versadiging van die hoofverhaal. En as jy die spotprent in stukke demontageer, is dit nie in jou planne ingesluit nie, dan sien dit nie ter wille van die groot en die mees bedoeling nie, maar net om die reuk van die herfs te voel en te verstaan dat dit nooit te laat is om jou oë oop te maak nie. en begin lewe.