Стыў і Тоні так і не сустрэнуцца ні разу за ўсю карціну, ня пагавораць, дружбу не адновяць. Адзіны, хто хоць неяк памятае пра тое, што Мсціўцы былі сябрамі і вернымі паплечнікамі, - Брус Бэннер, які, як мы памятаем, усё «Супрацьстаянне» адседзеўся на іншай планеце. Зноў жа, у «Рагнареке» герой Марка Руффало драматычна паведамляе аб тым, што калі ён зноў ператворыцца ў Халк, то назад можа ўжо не вярнуцца. І што ж нам паказваюць у першыя 10 хвілін «Войны бясконцасці»? Бадзёрага Халк, які шчасна зноў становіцца Брусам.
Навошта, пытаецца, наогул патрэбен быў «Рагнарек», калі ўсё, што зрабіў там Тор, знішчаецца ў першую секунду «Войны бясконцасці»? Ён два гадзіны ратаваў асгардцев, толькі для таго каб Танос забіў іх у першую хвіліну «СБ». Як, чаму, навошта - усё роўна. Усе памерлі.
Пералічыць іх усё немагчыма, але вось, напрыклад: Наташа, Стыў і Сокал бяруць на мушку паслугачоў Таноса. У іх ёсць адзін верны і добры шанец пазбавіцца ад тых, хто нясе ім верную смерць. Што яны робяць? Удава паведамляе, што яны маглі б цяпер іх забіць, але чамусьці не робяць гэтага, і тыя спакойна знікаюць пад здзіўленне Мсціўцаў. Вядома, зразумела, што без падобных момантаў і фільма б не было, прыдзірацца да гэтага па-дурному. Але ўжо да 19-то фільму можна ж зрабіць месцамі крыху больш лагічную карціну.
У фільме катастрафічна мала Зімовага Салдата, Удовы, Халк, Сокала. І так, гэта важкая прычына знервавацца, бо іншых персанажаў у фільме паказваюць на парадак больш. З-за гэтак велізарнага каста, надаць дастатковую колькасць часу ўсім проста не атрымалася, таму ў выніку мы глядзім на бясконцы калейдаскоп малюнкаў, лакацый і розных узаемадзеянняў герояў адзін з адным. Гісторыі кожнага нам былі расказаны раней, тут скардзіцца не даводзіцца, аднак такое багацце зорак і немагчымасць абкласці іх у хранаметраж прыгнятае.
Па-трэцяе, нам абяцалі драму.Такую драму, што здрыганецца нават самае халоднае сэрца. Але ведаеце што? То самае сэрца млела, калі паміраў Йонду у другіх «вартай», а тут нават у носе ня пашчыпвала. Забівалі персанажаў так раўнадушна, хутка і холадна, што гэта і эмоцый амаль не выклікала. Тым больш, мы цудоўна ведаем, што Павук, Пантэра, Стрэндж, Бакі, Зорны Лорд яшчэ з'явяцца ў наступных карцінах Marvel, а значыць, і тут памерлі ня канчаткова. Ведаючы гэта, шчыра перажываць за іх не атрымліваецца, хоць сцэна з павучкоў і развітанне з Віжн выглядаюць трохі кранальна.
Яшчэ адзін важкі мінус «Войны бясконцасці» - гэта эпічная сцэна бойкі ў Ваканде. У фінальным мантажы з фільма была выразаная сцэна, як героі буйным планам бягуць на праціўніка (дарэчы, разам з Халк, якога не было) - і гэта самае вялікае расчараванне, таму што ўся сцэна выглядае здзейснена сумна. Ну, бягуць, ну іх многа, вакандцы крычаць акі прыматы. Дзе дрыжыкі ў каленях ад размаху і чаканні крывавай бітвы? У «супрацьстаянне» ім гэта ўдалося на славу, тут відавочна пайшло нешта не так. Магчыма, справа зноў у вялікай колькасці народа. Да канца бітвы нам абавязкова пакажуць сцэну ў стылі Girl Power, куды цяпер без іх? Але на фоне ўсемагутнай Ванды (якая магла б адна абкласці Таноса) Наташа і іншыя дамы свету Marvel глядзяцца як-то ўжо зусім недарэчна.
Браты Русо абяцалі, што «Вайна бясконцасці» і «4 Мсціўцы» будуць двума самастойнымі фільмамі. «Не, не,« Вайна бясконцасці »не будзе першай часткай разбітага на дзве фільма», - казалі яны. Але што мы атрымалі па факце? Прыквел да наступных «Мсціўцы», дзе ўся гісторыя і разгорнецца на поўную моц. Падобна першай частцы «Дароў смерці» ў ГП, «Вайна бясконцасці» больш балбатлівая, чым дынамічная, і тут гледача ўжо не падманеш - фільм сапраўды з'яўляецца толькі падсадкай для наступнага фільма, які, хочацца верыць, будзе па-сапраўднаму эпічнасці. Можна таксама паставіцца да яго проста як невялікага зборніка з любімымі героямі, якіх аб'ядналі ў вялікі праект, забыўшыся выдаць ім выразны і магутны сюжэт.