Наталля Андрэйчанка
Адна з самых прыгожых акторак савецкага кінематографа, вядомая кожнаму дзіцяці як Мэры Попінс, пакінула Расію, каб быць побач з мужам, аўстрыйскім акцёрам Максіміліянам Шэлі. Муж быў старэйшы Наталлі на цэлых 26 гадоў, але яны былі вельмі прыгожай парай. Муж і жонка пражылі ў шлюбе 20 гадоў, у іх нарадзілася дачка Настасся. І нават першы сын актрысы, бацькам якога з'яўляецца расійскі кампазітар Максім Дунаеўскі, узяў прозвішча Шэл. Наталля і Максіміліян развяліся ў 2005 годзе, пры гэтым здолеўшы застацца добрымі сябрамі. Пасля смерці Шэлі большую частку яго спадчыны, паводле волі нябожчыка, атрымаў яго пасерб Зміцер.
Адзіная рэч, за якую Наталля крыўдзілася на былога мужа, - адсутнасць дапамогі ў акцёрскай кар'еры. Пасля пераезду да мужа, які на той момант пражываў у ЗША, актрыса скончыла курсы акцёрскага майстэрства і спадзявалася на працяг кар'еры ў кінематографе. Бо Шэл быў вельмі папулярным акцёрам, уладальнікам прэмій «Оскар» і «Залаты глобус». Аднак муж не толькі не дапамог Наталлі, але і, па выразе актрысы, «спецыяльна перакрыў ёй дарогу ў Галівуд».
Магчыма, Максіміліян разумеў, што калі Наталля стане знакамітай, то нехаця будзе надаваць значна менш часу яму і сям'і. Да таго ж актрыса была вельмі прыгожая і, як ужо згадвалася, істотна маладзейшы за яго.
Усё ж Наталлі атрымалася зняцца ў некалькіх ролях, але ўсе яны былі нязначнымі. Пасля разводу акторка вярнулася ў Расею. Зрэдку здымалася ў айчынных фільмах, але ўжо не была гэтак запатрабавана, пік яе папулярнасці застаўся ў далёкім мінулым. Зараз Наталлі Андрэйчанка 64 гады. Актрыса жыве то ў Мексіцы, то ў Бэвэрлі-Хілз, то ў Маскве. Яна адкрыла духоўны цэнтр, займаецца ёгай, прапагандуе вегетарыянства і здаровы лад жыцця.
Савелій Крамаров
Акцёр стаў сапраўднай зоркай савецкага кінематографа, вобраз якога выклікаў усмешку у мільёнаў гледачоў. У 1974 годзе Савелій Крамаров атрымаў званне заслужанага артыста РСФСР. Здавалася б, усё ў яго творчай кар'еры складалася добра. Аднак у савецкія часы дастаткова было дробязныя прычыны для таго, каб чалавек стаў непажаданых, нават калі гэта вядомы артыст. Лад жыцця акцёра - Крамаров захапіўся ёгай, наведваў сінагогу, у адпаведнасці з рэлігійнымі перакананнямі адмаўляўся здымацца па суботах - былі непрымальнымі для савецкага грамадства.
Акцёра практычна перасталі запрашаць здымацца.
Некалькі гадоў без роляў прывялі да таго, што акцёр адважыўся на эміграцыю. Але і тут усё апынулася не так проста. Бо з Крамаровым было знята шмат добрых і любімых гледачамі кінакарцін, а ў выпадку яго ад'езду іх бы забаранілі да паказу. Крамарову адмовілі ў эміграцыі. Страціўшы надзею, артыст напісаў ліст прэзідэнту ЗША Рональду Рэйгану, у якім прасіў аб дапамозе. Невядома, які менавіта была рэакцыя ў «высокіх» колах - такі ўчынак у тыя часы лічыўся з шэрагу прэч якія выходзяць, чымсьці падобна здрадзе Радзімы, - але Крамарову тут жа ўхвалілі пераезд.
З'яжджаючы, акцёр вельмі перажываў за фільмы, у якіх ён зняўся. І сапраўды, пытанне, як той казаў, павісла ў паветры.
Сітуацыю выратаваў рэжысёр Георгій Данелія, які заявіў, што Крамаров, як правіла, гуляў ролі гэткага няўдачніка і «дурачка» - узяць, напрыклад, усімі любімы фільм «Джэнтльмены поспеху». Наверсе з палёгкай пагадзіліся. Крамарова выразалі з некаторых фільмаў, дзе ён гуляў малазначныя ролі, а ў астатніх яго імя проста прыбралі з тытраў.
У Амерыцы Крамаров уладкаваўся адносна нядрэнна. Ён стаў членам Гільдыі акцёраў ЗША, што для эмігранта з'яўляецца няпростай задачай. За дзесяць гадоў - з 1984 года і да хваробы і смерці ў 1995 годзе - Савелій Крамаров зняўся ў 11 фільмах вытворчасці ЗША. Але ролі яго былі па большай частцы другога плана і не ў самых касавых карцінах.
Такога поспеху і прызнання, як у СССР, а тым больш - такой народнай любові ў Амерыцы артыст не знайшоў.
У пачатку 1995 года актор стаў скардзіцца на боль у жываце. Медыцынскае абследаванне выявіла рак кішкі. Гэта было патройны злы насмешкай лёсу - па-першае, акцёр вельмі бераг здароўе і ўсё жыццё баяўся памерці менавіта ад анкалогіі, па-другое, незадоўга да гэтага Крамарова нарэшце зацвердзілі на сур'ёзную ролю, пра якую ён заўсёды марыў, і па-трэцяе, у кастрычніку 1994 года акцёр ажаніўся на дзяўчыне па імі Наталля, з якой яны стварылі сапраўды гарманічны саюз.
Акцёра аперавалі ў адной з клінік Сан-Францыска, але пасля аперацыі развіліся ўскладненні, і 6 чэрвеня 1995 года Савелія Крамарова не стала. Акцёру было ўсяго 60 гадоў.
Алена Салавей
Папулярнасць акторцы прынесла роля ў фільме «Рабыня кахання». Пасля выхаду карціны Алена Салавей, як той казаў, прачнулася знакамітай. Незвычайны вобраз млявай, і злёгку манернай дамы, які стварала акторка на экране, прыйшоўся да спадобы як публіцы, так і рэжысёрам. Алене наперабой прапаноўвалі ролі, і неўзабаве на яе рахунку былі такія папулярныя фільмы, як «Няскончаная п'еса для механічнага піяніна», «Бландынка за кутом», «Шукайце жанчыну».
У цяжкія перабудоўныя часы Алена з мужам і дзецьмі вырашыліся эміграваць у ЗША. Нягледзячы на рамантычны лад, увасоблены актрысай на экране, у жыцці яна з'яўляецца вельмі разумным чалавекам, а таму Алена першапачаткова не будавала ілюзій адносна сваёй акцёрскай кар'еры ў Амерыцы. Так і атрымалася. Шмат гадоў акторка не здымалася. У 2001 годзе Алена Салавей заснавала дзіцячую студыю «Эцюд», дзе дзеці навучаліся творчым навыкам. Затым акторка ўсё ж атрымала некалькі роляў, але іх наўрад ці набярэцца дзясятак, і па большай частцы гэта ролі не ў самых папулярных фільмах.
Адной з самых вялікіх акцёрскіх удач з'яўляецца ролю актрысы ў тэлесерыяле «Клан Сапрана».
Зараз Алене Салавей 74 гады. У 2013 годзе муж актрысы, вядомы мастак Юрый Пугач, цяжка захварэў. Актрыса рабіла ўсё магчымае, каб выратаваць мужа, але хвароба ў выніку перамагла - у мінулым годзе актрыса заўдавела.
Алег Відаў
Бацька будучай знакамітасці сышоў з сям'і, калі Відаў быў яшчэ зусім маленькім. Мама рана атрымала інваліднасць, і, які скончыў 8 класаў, з 14 гадоў акцёр пайшоў працаваць. Яму даводзілася быць і грузчыкам, і кладаўшчыком, і электрыкам. Але ў душы жыла мара аб сцэне, і ў 19 гадоў Алег Відаў паступіў ва Ўсесаюзны дзяржаўны інстытут кінематаграфіі. Яго акцёрская кар'ера пачалася яшчэ ў час вучобы, а ў 1973 годзе Відаў набыў статус сэкс-сімвала СССР, зняўшыся ў галоўнай ролі ў фільме «Вершнік без галавы».
Праз 10 гадоў Алег Відаў ажаніўся з грамадзянкай Югаславіі і з'ехаў да яе па гасцявой візе. І так не вярнуўся. Пасля Югаславіі ён перабраўся ў Аўстрыю, адтуль у Італію, а затым пераехаў у ЗША, каб застацца там назаўсёды. За мяжой акцёр працягваў здымацца, у агульнай складанасці выканаўшы каля 30 роляў у югаслаўскіх і амерыканскіх фільмах, у тым ліку разам з Савельеў Крамаровым зняўся ў фільме «Чырвоная спякота». Аднак той папулярнасці, якая была ў акцёра з Савецкім Саюзе, Відаў дамагчыся не змог. Калі ён толькі абгрунтаваўся ў ЗША, яму прыходзілася зарабляць на жыццё чым толькі можна - Відаў працаваў нават на будоўлі.
Пагаворваюць, што менавіта Савелій Крамаров дапамагаў выглядаў з атрыманнем роляў.
Памёр Алег Барысавіч ў Каліфорніі ў 2017 годзе ва ўзросце 73 гадоў ад ускладненняў миеломы - злаякаснага захворванні сістэмы крыві.
Наталля абураюцца
Фільм «Маленькая Вера», які выйшаў на экраны ў 1988 годзе, стаў адным з самых яркіх падзей таго часу. Наталлю прызналі лепшай актрысай савецкага кіно, яна літаральна купалася ў промнях папулярнасці і славы. Сам фільм і актрыса атрымалі мноства ўзнагарод. Наталля нават знялася ў фотасесіі для часопіса Playboy, стаўшы першай савецкай мадэллю гэтага амерыканскага эратычнага выдання. У наступным годзе актрыса знялася ў адной з галоўных роляў у фільме «У горадзе Сочы цёмныя ночы».
А пасля гэтага новых прапаноў акторцы не паступала - Наталля стала «закладніцай» раскаванага ладу сваёй гераіні Веры, але грамадства яшчэ не было гатова да масавага патоку фільмаў такога роду, а ў ролях сціплых савецкіх дзяўчат рэжысёры Наталлю не бачылі.
Неўзабаве Наталля абураюцца перабралася ў ЗША. Тады яна яшчэ не ведала, што пераезд паставіць на ёй крыж як на акторцы. У Амерыцы яе акцёрская кар'ера не склалася - за 15 гадоў пражывання ў гэтай краіне артыстка знялася ўсяго ў чатырох фільмах, пры гэтым у адным з іх у эпізадычнай ролі. Прызнанне амерыканскіх гледачоў акторка не атрымала. Асабістае жыццё таксама не склалася - Наталля была замужам за рускім эмігрантам, але шлюб распаўся. У 2007 годзе актрыса вярнулася ў Маскву. З гэтага моманту яна знялася ўсяго толькі ў двух расійскіх фільмах: «Бубен, барабан» (2009) і «Ван Гогі» (2018).