Ужо заўтра ў шырокі пракат выходзіць трылер «Доктар Сон», які стане працягам класічнага хорару Стэнлі Кубрыка «Зьзяньне». У аснову абедзвюх карцін ляглі аднайменныя раманы Стывена Кінга. Кароль жахаў заўсёды добразычліва ставіўся да экранізацыях сваіх твораў, але фільм Кубрыка выклікаў пісьменніку рэзкае непрыманне. Хай з часам Кінг падабрэў у сваёй ацэнцы «Зьзяньне», па-ранейшаму цікава, чым жа гэты агульнапрызнаны кінашэдэўраў так не дагадзіў пісьменніку.
Версія Кубрыка супярэчыць таму, чаго дамагаўся Кінг ў сваім рамане
Для Кінга раманам «Зьзяньне» - вельмі асабістая кніга. У цэнтры сюжэту знаходзіцца які страціў натхненне пісьменнік Джэк Торранс, які з-за праблем з алкаголем не толькі губляе працу, але і аказваецца ў вельмі глыбокім разладзе са сваёй жонкай і маленькім сынам. Пад уздзеяннем злавеснага гатэля «Оверлук» Джэк аказваецца ў палоне ў сваіх асабістых дэманаў і сыходзіць з розуму, накіроўваючы сваю сляпую лютасьць на жонку і дзіцяці, якіх ён на самай справе любіць. Гэтая гісторыя адлюстроўвае вопыт самога Кінга, які доўгі час змагаўся з алкагалізмам. У фінале кнігі Джэк на імгненне ўсё ж прыходзіць у сябе і заклікае сваю сям'ю ратавацца ўцёкамі, тады як у Кубрыка галоўны герой папросту замярзае да смерці, так і не пазбавіўшыся ад наслання.
Кінг незадаволены тым, як у фільме прадстаўлены вядучыя персанажы
Яшчэ адна прэтэнзія Кінга складаецца ў тым, што ў яго рамане Джэк на самай справе - добрапрыстойны чалавек, тады як у монстра ён ператвараецца выключна з-за згубнага ўплыву гатэля. У фільме ж нам з першых хвілін не даводзіцца сумнявацца, што галоўны герой у выкананні Джэка Нікалсана ўяўляе сабой існага псіхапата, які толькі чакае магчымасці даць сабе волю. Таксама Кінг наракае на тое, што Вэндзі ў выкананні Шэлі Дюваль выглядае ў Кубрыка слабой і гнуткую, тады як у кнізе яна больш дынамічная і рашучая.
Кінгу не па душы тая безвыходнасць, якая пануе ў фільме
На думку Кінга, «Зьзяньне» Кубрыка рашуча не хапае цеплыні і чалавечнасці, якія былі закладзеныя ў кнігу. Экранізацыя на гэтым фоне выглядае куды больш цынічнай і халоднай. Пісьменніка бянтэжыць, што ў фільме, па сутнасці, няма персанажаў, якім бы хацелася суперажываць. Замест гэтага на першы план выходзіць пакутлівае адчуванне ціха падкрадаецца жаху. Характэрна, што менавіта за стварэнне такой гнятлівай атмасферы карціна Кубрыка атрымала масу хвалебных водгукаў.
