Многія фільмы - напрыклад, адносна нядаўнюю «Фарсаж 7» або зусім ужо свежыя «Зорныя войны: Апошнія джэдаі» - даказалі нам, што ўзровень развіцця тэхналогій дазваляе Галівуду фактычна «уваскрашаць мёртвых». «Смерць - не падстава для прагулу»: падобна, менавіта гэтым дэвізам кіраваліся прадзюсары фільмаў, прымаючы рашэнне працягнуць здымкі нават пасля смерці вядучага акцёра.
«Фарсаж 7», 2015 год
Адзін з самых свежых і самых сумных прыкладаў - сёмая частка гоначнага-экшновой франшызы «Фарсаж», якая сабрала ў пракаце паўтара мільярда даляраў і ўвайшла ў топ 10 самых касавых фільмаў за ўсю гісторыю Галівуду. Рэкордныя касавыя зборы тлумачацца проста - большасць гледачоў ламануліся ў кінатэатры паглядзець, як прадзюсары «Фарсажу» вывернуўся, каб абыйсці смерць Пола Уокера. Зорка «Фарсажу» загінуў у самы разгар здымак фільма, але вытворчасць вырашылі не згортваць - замест гэтага сцэны Уокера даздымаць з дапамогай двух яго братоў, Калеб і Кодзі, і «лічбавай маскі» з асобай Пола.
Канцоўку «Фарсажу 7» прысвяцілі памяці Пола Уокера:
«Гладыятар», 2000.
Адным з першых у новым, 21 стагоддзі «ўваскрашэннем мёртвых» заняўся ў 2000 годзе «Гладыятар», калі падчас здымак фільма загінуў які гуляў у ім адну з ключавых роляў брытанскі акцёр Олівер Рыд. Каб «абыйсці» смерць аднаго з ключавых акцёраў, стваральнікам фільма прыйшлося прыпыніць здымкі і заняцца перапісваннем сцэнара, каб прыбраць з яго як мага больш сцэн з Рыдам, не ахвяруючы логікай апавядання. У выніку даздымкі тых сцэн, дзе без Рыда ўсё-такі было не абысціся, вяліся з дапамогай дублёраў і «лічбавай маскі» з асобай акцёра, а аператары працавалі са святлом так, каб здымкі вяліся ў цені. На ўсё пра ўсё прыйшлося выдаткаваць дадаткова дзесьці 3 мільёны даляраў - але сума, вядома, акупілася, калі, прыцягнутыя трагедыяй, гледачы кінуліся на «Гладыятара» у кінатэатры і забяспечылі яму сумарныя зборы ў памеры амаль паўмільярда.
Відэа, у якім паказваюць, як для стварэння «лічбавай маскі» выкарыстоўваліся раней адзнятыя для «Гладыятара» сцэны з Рыдам:
«Воображаріум доктара Парнаса», 2010
Яшчэ адзін знакаміты ўзор дэвізу «шоў павінна працягвацца", якім усё часцей кіруецца галівудская «вярхушка». У 2010 годзе Галівуд ашаламіла сапраўдная трагедыя - памёр зорка «Цёмнага рыцара» Хіт Лэджэр, ледзь паспеў пачаць здымкі ў сваім наступным праекце, «Воображаріум доктара Парнаса». Самага Лэджэра вырашылі не «уваскрашаць», замест гэтага сцэнар перапісалі - так, каб растлумачыць, чаму знешнасць галоўнага героя падчас фільма некалькі разоў мяняецца. Невядома, якім бы атрымаўся фільм, калі б Лэджэра не прыйшлося «падмяняць» Джоні Дэпу і Коліну Фарэл, але ў рэальнасці вынік апынуўся сумным - пры бюджэце ў 30 млн. Даляраў «Воображаріум» зарабіў усяго 61.
Відэа са здымак «Воображаріум» і інтэрв'ю са здымачнай групай памяці Хіта Лэджэра:
«Крумкач», 1994.
Напэўна, адзін з самых першых па-сапраўднаму гучных выпадкаў, калі смерць галоўнага акцёра нічога не змяніла, і здымкі фільма вырашана было працягнуць. Культавы «Крумкач» пазбавіўся сваёй галоўнай зоркі, Брэндона Лі (сына таго самага, легендарнага Бруса Лі), калі на здымачнай пляцоўцы адбыўся няшчасны выпадак - у пісталеце, які выкарыстоўваўся падчас здымак сцэны, апынулася заглушка, якая вылецела пры стрэле, халасты, і нанесла смяротнае раненне акцёру. Брэндон Лі, на жаль, не выжыў, але прадусараў фільма гэта не спыніла - паколькі на той момант вялікая частка сцэн з акцёрам ужо была знятая, стваральнікі «Варона» вырашылі проста даздымаць фільм, выкарыстоўваючы дублёраў.
Фрагмент фільма:
«Гульня смерці», 1978
Раз ужо мы ўспомнілі Бруса Лі, варта ўспомніць і пасмяротны яго шэдэўр - «Гульню смерці» скончылі здымаць толькі праз 5 гадоў пасля гібелі самога акцёра. Першапачаткова ў стваральнікаў «Гульні смерці» была ідэя проста даздымаць патрэбныя сцэны, выкарыстоўваючы дублёраў / двайнікоў, але ніхто з іх, як апынулася, нават блізка не мог зраўняцца з Брусам Лі, легендай баявых мастацтваў, і ў кадры ўсё гэта выглядала вельмі не пераканаўча. У выніку стваральнікі «Гульні смерці» вырашыліся на радыкальныя меры - перапісалі сцэнар, унёсшы ў яго сюжэтны ход з інсцэніроўкай смерці галоўнага героя, якім такім чынам спрабуе збіць са следу сваіх ворагаў. Цікава, што ў «Гульні смерці» выкарыстоўваліся ў выніку цалкам рэальныя відэазапісы пахавання Бруса Лі.
«Наступ Ружовай пантэры», 1982
Пітэр Селлерс зняўся ў некалькіх частках культавай камедыйнай франшызы ў ролі інспектара Клузо і, калі акцёр памёр яшчэ да пачатку здымак чарговай часткі, «Следу Ружовай пантэры», стваральнікі фільма вырашылі аддаць яму даніну павагі і замену не шукаць зусім. У выніку для здымак «Следу Ружовай пантэры» папросту выкарыстоўвалі фрагменты з Селлерс з папярэдніх частак - і гэта, вядома, не магло не застацца незаўважаным, паколькі персанаж Селлерс падчас фільма ўвесь час выглядае па-рознаму.
Пітэрс Селлерс ў амплуа інспектара Клузо ў фільме «Помста Ружовай пантэры» (1978)
«Вяртанне Супермэна», 2006
Вядома, смерць Марлона Брандо не магла спыніць здымкі чарговай часткі супергеройскім франшызы, усё ж такі ён быў не адзінай і ня галоўнай зоркай фільма, ды і Супермэна за ўсю гісторыю кинокомиксов гулялі самыя розныя акцёры. Так што, калі ў «Вяртанне Супермэна» паўстала неабходнасць ўвесці бацькі Супермэна, Джор-Эла, стваральнікі фільма не проста запазычылі кадры з «Супермэна» 1978 гады, у якім Марлон Брандо Джор-Эла і гуляў, але і прарабілі яшчэ сёе-якую працу па лічбавай апрацоўцы.
Вось як гэта было зроблена: