Cafodd Dakota Johnson flwyddyn ddiddorol: graddiodd o drioleg o "50 arlliwiau o lwyd", yn serennu yn ail-wneud yr arswyd cwlt, cymerodd ei le yn y rheithgor yn yr ŵyl ffilm yn Marrakesh ac ymunodd â'r Seren a fwriwyd yn y ffilm " Dim byd da yng Ngwesty'r El Royal ". Eleni, penderfynodd eleni o ddigwyddiadau llachar ar gyfer y seren, Vanity Fair Italia Edition gwblhau ergyd llun yr un mor ddisglair. Ceisiodd Dakota ar ffrog las gydag ymyl, gan bwysleisio ei llygaid, ymddangosodd o flaen y gynulleidfa mewn du a gwyn a chaniatáu i'r ffotograffydd i ffotograffydd Smith ddal ei natur ddeuol.
Nododd newyddiadurwyr o Vanity Fair Eidalia fod Johnson bellach yn boblogaidd iawn gyda'i gyfoedion, a gofynnodd iddi enwi'r nodweddion sy'n gwahaniaethu ei chenhedlaeth o'r gweddill. Ni allai Dakota roi ateb clir. "Dydw i ddim yn teimlo ei fod yn credu dim ond i un genhedlaeth. Mae'n ymddangos i mi fy mod ar yr un pryd yn ifanc, ac yn hen sy'n gwneud i mi brofi osgiliadau a gwrthddywediadau yn gyson. Mae hyd yn oed yn cael ei amlygu mewn cerddoriaeth: gallaf wrando ar ganeuon y 60au ym mherfformiad Grace Slik, a'r newyddbethau o James Blake. Rwyf bob amser yn rhywle rhwng y clasuron a'r tueddiadau newydd, "meddai'r actores.