Am berthnasoedd â paparazzi : "Nawr rwy'n gwisgo jîns du yn unig. Neu lwyd. Os byddwch yn newid eich delwedd bob dydd, maent yn dechrau aros am y tro nesaf a threfnu helfa go iawn i chi. Ac os ydych chi'n gwisgo'r un peth, mae'n mynd yn ddiflas, ac maent yn eich gadael chi ar eich pen eich hun. "
Am eich nofel gyda Johnny Depp : "Doeddwn i erioed wedi cwrdd â rhywun a oedd yn barod i ofalu amdanaf i. A cheisiodd Johnny. Credais yn yr hyn a ddywedodd. Er enghraifft, gofynnais: "Beth wnes i?" Ac eglurodd i mi. Dyma'r hyn a gollais pan fyddwn yn torri i fyny. Fe wnes i golli rhywun a allai ymddiried ynddo. Hunllef. Dagrau blynyddoedd cyfan. O, mae'r rhain yn dagrau. "
Am ddechrau ei yrfa : "Yn 17-18 oed, cefais ddadansoddiad nerfus. Bryd hynny, pan oedd yn rhaid i mi weithio gyda'r marc marky a pherlysiau Ritz. Doeddwn i ddim yn fy mhen fy hun. Roeddwn i'n teimlo'n wael iawn gan yr holl ddynion dwbl hyn. Ac nid oeddwn yn ei hoffi. Ni allwn fynd allan o'r gwely am bythefnos. Roeddwn i'n meddwl y byddwn i'n marw. Es i at y meddyg, a dywedodd: "Byddaf yn eich ysgrifennu ychydig valium." A Francesca Sorrenti, diolch i Dduw, yn gwrthwynebu: "Ni fyddwch yn ei gymryd." Roedd yn ofnus yn unig. Nid oes gan unrhyw un ddiddordeb yn eich cyflwr meddyliol. Profais bwysau enfawr oherwydd yr oedd yn rhaid i mi ei wneud. Roeddwn i ond yn ferch fach, ac roeddwn eisoes yn paratoi i weithio gyda Stephen Messel. Roedd mor rhyfedd - cymerodd limwsîn fi o'r gwaith. Doeddwn i ddim yn ei hoffi. Ond roedd yn swydd, ac roedd yn rhaid i mi ei wneud. "