Pan gyfarwyddodd y cwestiwn, yn ôl cyfarwyddyd Tate Taylor i ddod o hyd i iaith gyffredin gyda sêr o'r fath, fel Viola Davis, Jessica Chenein, Bryce Dallas Howard ac Octavia Spencer, atebodd Emma: "Ni allaf ddychmygu person a fyddai'n gallu cyfathrebu gyda'r merched hyn yn well na thate (chwerthin). Roedd yn gwybod yn sicr beth oedd yn ei wneud. Mae'n gwybod yn union beth i'w ddweud. Ef a'r awdur Catherine Stokight (a ysgrifennodd y nofel y sefydlwyd y ffilm arno) y ffrindiau gorau gan fod y ddau ohonynt am chwe blynedd, ac yr oedd wrth ei ymyl pan ysgrifennodd y llyfr hwn. Roedd hi wrth ei ymyl pan addasodd y sgript. Ni chredaf fod gan rywun amheuon am eu hanghysondebau meddyliol. Ef oedd yr unig berson sy'n addas ar gyfer y gwaith hwn, ac roedd yn gwybod yn union beth mae ei eisiau. Roedd yn gwybod yn sicr beth oedd yn ei wneud. Ef oedd yr unig berson a allai drafod yn ôl pob tebyg gyda ni ar unwaith. "
Dywedodd Emma hefyd am ei fywyd fel enwogion, am sut y dilynodd Paparazzi iddi bob cam: "Holl ei bywyd, pan oeddwn i'n fach, roeddwn i'n dychmygu fy hun yn y ffilmiau. Nawr mae rhywbeth na wnes i ddychmygu yn bendant. Mae'n iawn, ond yn wahanol yn wahanol. Sylweddolais na fyddwch chi wir yn adnabod hyn, nes i chi roi cynnig ar eich croen. Nid yw fy mywyd yn ddiddorol iawn. Gallaf gerdded i lawr y stryd. Gallaf fynd i rai lleoedd a bydd gan bobl ddim i'w ddweud. Efallai y byddant yn dweud rhywbeth mwy nag sydd ei angen, ond ni fyddaf yn dioddef o gwbl. Yr unig beth sydd gennyf yw ofn. Mae fel parlysu ffobia. Mae arnaf ofn colli cyfrinachedd llwyr, oherwydd yn yr achos hwnnw, nid wyf yn gwybod sut i fod yn berson heb fywyd personol. Nid wyf yn gwybod sut y gallwch chi edrych ar yr actor, yn gwybod popeth am ei fywyd ac yn credu ei fod yn berson. Mae'n ofn mawr iawn, oherwydd fy mod yn berson caeedig iawn ac ar yr un pryd rydw i eisiau bod yn onest. Rwyf am fod yn onest gyda'r rhai yr wyf fi. Felly mae'n anodd dod o hyd i gydbwysedd yma, ond gobeithiaf fy mod yn dal i lwyddo. Ond nawr rydw i'n anodd iawn i mi. "
Dywedodd Emma am bwy a helpodd hi ar ddechrau gyrfa: "Roeddwn yn hapus iawn i gael cymorth mor bwerus gan fy rhieni, gan ystyried fy mod yn dod o Phoenix. Nid oes ganddynt gysylltiadau â'r diwydiant ffilm ac mae'n debyg nad oeddent hyd yn oed yn meddwl y byddwn yn actores. Am ryw reswm, roeddent yn deall mai dyma'r union beth oeddwn i eisiau cymaint fy mod mor angerddol. Roedden nhw'n fy nghefnogi. Roedd fy nhad yn cymryd rhan yn y gwaith o adeiladu gwestai a chanolfannau busnes. Gweithiodd fy mam mewn cysylltiadau cyhoeddus, ond pan gefais fy ngeni a'm brawd, roedd yn ymroi yn llwyr i'r teulu, felly roedd lefel y gefnogaeth yn seryddol yn unig. Doedden nhw erioed wedi rhoi gobeithion ffug i mi. Doedden nhw erioed wedi dweud y byddwn yn dod yn orau. Roeddent yn realistig. Ond fe wnaethant drin popeth gyda dealltwriaeth a chefnogodd fi drwy'r amser. Roeddwn i'n lwcus. "
Mae gan garreg gyfochrog rhwng dynion a'u rolau: "Mae fy mherthynas â dynion bron yr un fath â pherthnasau â rolau. Rwyf bob amser yn cymharu rolau â pherthnasoedd. Weithiau rydych chi'n meddwl eich bod yn awr yn yr hwyl. Rydych chi'n darllen y sgript ac rydych chi'n atseinio ac nid ydych yn gwybod pam. Doeddech chi ddim yn gwybod y bydd cysylltiad o'r fath yn ymddangos, ac rydych chi'n mynd i chwarae'r rôl hon yn unig. Yr un peth mewn perthynas. Yn bendant, nid yw ar gau gyda nodweddion newydd. Dydw i ddim yn dadlau fy mod yn gwybod beth sy'n fy ngwneud i'n hapus, dwi jyst bob amser yn agor am hyn. "
Soniodd Emma hefyd am y duedd i'r gêm ar gyfer y cyhoedd a chariad at gomedïau: "Derbyniais rôl yn y dosbarth cyntaf, ac fe wnes i ei chwarae. Rwy'n hoff iawn o gymysgu pobl. Pe bawn i'n byw yn nhimes yr Oesoedd Canol, hoffwn i fod yn llys jeaver yn fwy na chanwr opera neu rywun arall. Hoffwn i wneud i bobl chwerthin. Mewn llawer o gynyrchiadau fe wnes i ailchwarae. Fe wnes i wylio llawer o gomedïau gyda fy rhieni. Roeddwn i bob amser yn caru'r braslun. Rwy'n hoffi sioeau cerdd, er nad oes gennyf unrhyw wrandawiad. Fe wnes i wylio llawer o Cameron Crowe, Woody Allen a Hal Eshby. Fe wnaethon nhw ddylanwadu'n gryf arnaf, ac roeddwn i'n meddwl pe gallwn i fod yn rhan o rywbeth felly, byddai'n anhygoel. Pe bawn i'n gallu dweud wrth y straeon a fyddai'n effeithio ar bobl gymaint ag y mae pethau o'r fath yn dylanwadu arnaf, byddwn yn hynod ddiolchgar. Dyma un o'r rhesymau pam rydw i eisiau mynd ar un diwrnod i'w gynhyrchu, gan nad oes rhaid i mi gael fy ffilmio mewn ffilmiau. Fi jyst yn caru ffilmiau, fel un o'r mathau o gelf ac ysbrydoliaeth. Felly roeddwn i'n lwcus iawn fy mod yn rhan o'r diwydiant hwn. "