Postiodd Kate Bekinsale gyhoeddiad onest lle dywedodd am ei brofiad o feichiogrwydd aflwyddiannus. Flynyddoedd lawer yn ôl, goroesodd y camesgoriad, colli plentyn yn yr 20fed wythnos o feichiogrwydd, a'i ddal am amser hir yn gyfrinachol.
Penderfynodd Kate ddweud am hyn, yn erbyn cefndir hanes trasig Krissy Teyten, a ddaeth yn amcan beirniadaeth oherwydd nad oedd yn unig yn rhannu ei alar mewn rhwydweithiau cymdeithasol, ond hefyd gosodwyd lluniau calon-rhoi o'r galon o'r ysbyty.
Sylwais, mae pobl yn beirniadu Crist am y ffaith ei bod wedi cyhoeddi lluniau personol iawn yn y swydd am golli'r plentyn. Fel petai rhyw fath o brotocol, sydd, os na chaiff ei arsylwi, yn caniatáu i ddieithriaid siarad, gan y dylai ymddwyn ar hyn o bryd,
- Nodwyd Kate.
Yna fe rannodd ei stori:
Flynyddoedd lawer yn ôl, collais fy mhlentyn yn yr 20fed wythnos. Llwyddais i arbed beichiogrwydd yn gyfrinachol, felly pan brofais y sioc hon, ni ddysgodd unrhyw un. Mae tristwch, y teimlad o euogrwydd a sioc yn aml yn mynd gyda'r profiad hwn. Yn ogystal â'ch corff ar ôl i golled barhau i ymddwyn fel pe bai plentyn yn dal i fod angen ei godi. Mae llaeth, ond rhyw fath o fwydo. Efallai mai dyma'r foment bywyd fwyaf unig a thorcalon, yn enwedig os nad oes gennych bartner ymatebol a chefnogol, fel Christie,
- Actores a Rennir.
Mae'n ymddangos i mi ei fod yn anrhydedd mawr - i gael eich derbyn i alar rhywun arall, yn enwedig cyffwrdd â cholli plentyn. Gostwng ei deulu cariad o John Ledgend, yn ogystal â menywod a chyplau a oroesodd gyfrinach mynydd o'r fath. Rwy'n gwybod bod yna lawer. A diolch, Christie, am atgoffa, pa mor ddinistriol y gall fod heb gymorth,
- crynhoi Beckinsale.