Roedd Claus Michaelson yn un o gymeriadau mwyaf chwilfrydig y dyddiaduron fampir, ac roedd ei linell stori yn parhau yn y gyfres deledu "Hynafol". Yn rownd derfynol y sioe, daeth ef ei hun yn aberthu er mwyn achub ei merch, ac ers hynny ni fydd gobaith yn dod o hyd i leoedd ei hun, gan feddwl ei fod yn aros am ei thad ar ôl iddo gymryd y golau anghywir.
Eglurir y cwestiwn hwn yn rhannol yn y "Treftadaeth". Yn y 7 tymor, cynyddodd pryder mawr pan ddywedodd Necromancers y canlynol:
Rydych chi eisiau gwybod, roedd yn tawelu neu'n dioddef. A yw ei ddioddefwr yn gresynu ei ddioddefwr. Yn y diwedd, bu farw mewn gwirionedd i achub eich bywyd.
Ond yn ddiweddarach cyfaddefodd fod claus yn edrych ar ôl ei merch bob dydd, a bu farw gyda chariad yn ei galon, ac felly nid yw'n difaru ei ddewis. Ond nid yw'r arwr yn gweld heddwch nes bod gobaith ei hun yn cael ei ennill.
Mae'n ymddangos nad oedd claus ar ôl y "hynafol" yn llusgo i mewn i wacter y nonsens, yn hytrach aeth i fath o buro. Er bod y cymeriad yn olaf ac yn cyflawni gweithred dda, nid yw'n croesi'r ystyr, a wnaeth, gan gynnwys mewn perthynas â'i deulu ei hun, ac felly, mae'n amlwg nad yw'n haeddu bywyd hapus hapus. Ac eto roedd y cefnogwyr yn gobeithio y byddai claus yn derbyn soothe.
O ganlyniad, ar ddiwrnod y cof, ysgrifennodd Hope lythyr at ei dad, lle addawodd ddod o hyd i'r heddwch mewnol i gael rhyddid. Bydd yn bosibl ei wneud neu beidio, bydd yn dod yn amlwg o'r cyfnodau canlynol o'r "Treftadaeth", ond i gyfrif ar y newyddion gan y Klaus ei hun, wrth gwrs, nid yw'n werth chweil.