Daineris Targareen, a chwaraeodd Emilia Clark, yn nhymor olaf gemau'r gorseddau, oedd y pwynt dim dychwelyd, pan losgodd yr Harbwr Brenhinol, gan yrru ei ddraig ddrogon. Yn y pen draw, arweiniodd hyn at y ffaith bod John Snow (Keith Harington) yn ei lladd er mwyn daioni cyffredin, gan ei bod yn ofni y byddai ei gormes yn dinistrio Westeros. Ond os edrychwch ar y senario o'r gyfres yn y rhwydwaith, daw'n amlwg bod y newidiadau yn mam y Dreigiau wedi dechrau am amser hir, ac yn rhannol, maent yn arwain at eiddigeddus i Dadran.
Yn ystod y plu yn y WateFelle, symudodd y Missander a'r llyngyr llwyd i ffwrdd o Denis yn amlwg, a hi, er ei bod yn falch o gariad, roedd yn deall hynny ar y gwyliau hyn i gyd ond hi. Ac mae awydd y gwarchodwr ffyddlon i dreulio amser gyda'r annwyl yn ei gwneud yn genfigennus.
Mae hi ar ei phen ei hun, ac mae varis yn ei hysbysu,
- wedi'i nodi yn y sgript. Mae'n amlwg bod y llyngyr llwyd yn rhoi teimlad o ymroddiad diddiwedd iddi, na allai ddod o hyd iddo yn John, er ei fod wedi ceisio ei wneud yn daer. Hyd yn oed pan dderbynnir eira iddi hi mewn cariad, yn galw ei frenhines, atebodd Denis:
Ai popeth ydw i i chi? Eich brenhines?
Yn y gyfres, ni wnaeth ei hateb hi, gan ddisodli'r geiriau gyda cusan cyn gadael, ond mae'r sylw yn y senario yn awgrymu bod Dinereris "angen undod yn daer ac ni all gofio'r amser pan na fyddai'n teimlo'n unig." Hefyd, mae'n dweud bod hyd yn oed John yn ei charu, nid oedd yn cymeradwyo'r hyn yr oedd yn ei wneud, ac roedd angerdd yn ei galon yn cydblethu ag ofn. A theimlai Deni yn amlwg yn ddeuoliaeth hon.
Felly roedd y ffyrnig, sydd yn y diwedd yn aros am yr arwres, yn eithaf rhagweladwy, a daeth ei gweithredoedd gwallgof yn ganlyniad i genfigen, eiddigedd ac unigrwydd.