Yn y ffilm satyrig diweddar "Rabbit Jodgho" yn ddiweddar, ymddengys mai dim ond fel cyfarwyddwr a sgriptiwr, ond hefyd gan mai dyma'r perfformiwr yw'r rôl fwyaf lliwgar. Mae'r llun yn dweud am y bachgen Almaeneg 10-mlwydd-oed a arhosodd heb ei dad. I lenwi'r golled, creodd y bachgen gyfaill dychmygol doniol, ar ôl mynd i'w olwg Adolf Hitler - dyma'r union arwr a chwaraeodd Vaiiti.
Fodd bynnag, mewn sgwrs gyda chylchgrawn Empire, rhannodd Vaiititi fod yn teimlo embaras bob tro roedd yn rhaid iddo roi cynnig ar ddelwedd o ffigwr hanesyddol mor annuwiol:
Roeddwn i'n lletchwith iawn. Mae'n bwysicaf. Deuthum i embaras bob tro roedd yn rhaid i mi ymddangos mewn canllaw o'r fath. Mynd i'r set, roeddwn i eisiau siarad â phawb sy'n bresennol: "Gwrandewch, rydw i eisiau ymddiheuro i bob un ohonoch." Roedd gen i deimlad fel pe bawn yn y ddelwedd hon roeddwn i'n amhriodol iawn. Yna rydych chi'n dechrau gofyn i chi'ch hun, pam roedd angen i chi gymryd rhan yn hyn i gyd.
Nid yw Vaititi bellach yn honni ei fod yn ffiaidd i ailymgnawdoliad yn Hitler, yn ogystal ag nad oedd yn teimlo llawenydd o ddatblygiad delwedd y Natsïaid wrth ysgrifennu senario. Ar yr un pryd, cydnabu Vaititi, yn y diwedd y ffilm - er gwaethaf ei ddieithrwch - o hyd. Yn ôl iddo, mae hwn yn stori wych yn dweud am y berthynas rhwng plant.