Am sut y gall ffilmoroman dyfu mewn gwirionedd : "O ran cusanau, credwch fi, mae'n lletchwith ac yn gwbl anghyfforddus, oherwydd mae pawb yn gwylio. Dewisir pobl ar y rôl os oes cemeg rhyngddynt. Wedi'r cyfan, rydych chi'n treulio ynghyd 24 awr y dydd, mae'n llawer. Yn ogystal, mae angen i chi ddod i adnabod ein gilydd, yr holl nodweddion gorau a gwaethaf, yr ochrau mwyaf sensitif. Rydych chi'n ddelfrydol ar gyfer rôl os ydych chi'n teimlo ein gilydd. Weithiau mae'n datblygu i rywbeth mwy. "
Am ei fywyd personol : "Deuthum i'r busnes hwn, gan wybod na allai bywyd personol aros yn bersonol bob amser. Nid wyf yn ystyried bod angen gwneud unrhyw ddatganiadau cyhoeddus neu roi sylwadau ar bethau o'r fath am ba rai na fyddai bywyd cyffredin yn siarad. Doeddwn i erioed eisiau cael swydd, oherwydd gofynnodd rhywun i mi i mi. Ni wnaeth neb ei wneud. Yn ddigon rhyfedd, roeddwn i hyd yn oed yn llawenhau ar ddechrau fy ngyrfa pan wrthodais i mi. Pan fyddwch chi'n dweud cymaint o weithiau, "Na", yn y diwedd, mae "ie" yn llawer mwy dymunol. "
Amdanom ni a'r DU : "Mae pobl yn aml yn gofyn lle rwy'n hoffi mwy: yn America neu'r DU. Yn onest, rwy'n addoli ffordd o fyw Ewropeaidd, hiwmor a ffasiwn. Rwy'n hoffi te a bwyd. Pan fyddaf yn dychwelyd yma, rwy'n teimlo gartref. Rwy'n teimlo ychydig yn lili eto. Rwy'n hoffi'r moethusrwydd syml a chyfforddus Los Angeles. Ond ar yr un pryd, rwy'n meddwl am fy delwedd yn llawer mwy gofalus pan fyddaf yn cyrraedd Llundain. Mae mor awyrgylch ffres o ffync ac ieuenctid, gall cariad edrych yn hyfryd, gan gyfuno unrhyw bethau neu hyd yn oed wedi'u gwisgo mewn arddull grunge. Mae pobl yn aros yno, ac rwy'n ei hoffi. "