Ysgrifennodd Konstantin Bogomolov a elwir yn "gipiad o Ewrop 2.0", gan fynegi ei farn ar werthoedd a "moeseg newydd", sy'n gyffredin yn y gorllewin. Mae ei waith datganiadol o theatr Kryukru ar arfwisg fechan yn awgrymu cyhoeddi papur newydd newydd, lle cafodd ei gyhoeddi ar gyfer datblygu trafodaeth bellach ar y pwnc hwn.
Yn ôl Bogomolov, mae'r byd gorllewinol modern yn troi i mewn i Reich moesegol newydd gyda'i ideoleg, neu "moeseg newydd", sy'n fwy na chyfundrefnau totalitaraidd traddodiadol yn y atal yn unig rhyddid meddwl, ond hefyd emosiynau.
Mae swyddogaethau erledigaeth ac ynysu anghytuno yn y gorllewin, yn ôl y Cyfarwyddwr, bellach yn cael eu trosglwyddo o'r wladwriaeth i gymdeithas, ac yn y newid "Natsiks" daethant fel gweithredwyr rhyfeddol Quir, ffanateg ac eopsychopau.
"Mae Gorllewin Modern yn droseddwr o'r fath sydd wedi pasio castio cemegol a lobotomi. O'r fan hon yn rhewi ar wyneb gwên ffug dyn gorllewinol o gymwynrwydd a phob-offeiriadaeth. Nid gwên diwylliant yw hon. Mae hon yn wên o ddirywiad, "meddai'r mantis.
Mae'n hyderus bod rôl car gormesol yn y Reich newydd yn perfformio rhwydweithiau cymdeithasol sy'n rhoi "parchus" ac yn weithgar yn y rhwydwaith i ddonioldeb dinasyddion, ac felly yn eich galluogi i drefnu llyfrgelloedd rhithwir gyda chosb. Ac mae hyn yn digwydd gyda chefnogaeth pŵer, y mae Constantine yn galw'r "Weinyddiaeth Gwirionedd newydd a gynrychiolir gan y lluoedd o gewri rhyngrwyd."
"Yn y wladwriaeth Natsïaidd, gallai'r artist golli gwaith a bywyd oherwydd ei gelf" dirywiol ". Yn nhalaith orllewinol "hardd" y dyfodol, gall yr artist golli gwaith, oherwydd ei fod yn cefnogi nid y system o werthoedd, "mae'r cyfarwyddwr yn pwysleisio.
Ac mae'r pryderon hyn nid yn unig artistiaid, ond hefyd unrhyw berson yng nghymdeithas y Gorllewin: Gall athro neu fyfyriwr o'r Brifysgol yn cael ei ddiarddel o furiau'r sefydliad yn unig ar gyfer yr hyn y mae'n glynu at "nid y rhai" barn.
Cred Bogomolov fod y Reich newydd yn datgan y rhyfel marwolaeth ac yn penodi'r syniad o ddatrys yr awydd i gadw ieuenctid tragwyddol, oherwydd bod marwolaeth yn anrhagweladwy ac yn ddwyfol, ac nid yw'r sosialwyr quir yn cydnabod eu hunain unrhyw awdurdod ac yn ystyried o ganlyniad o'r arbrawf.
Ond mae'r rhyfel yn erbyn marwolaeth, yn ôl Konstantin Bogomolov, yn anochel yn arwain at ryfel yn erbyn bywyd, oherwydd "mae'r olaf hefyd yn annealladwy, yn afreolus ac yn beryglus."