Am eich trawsnewidiad: "Bob tro rwy'n dychwelyd i fy nhref enedigol o Leeds neu gyfarfod â chyd-ddisgyblion, maent bob amser yn dechrau siarad am fy argaenau. Ac roeddwn i'n gwybod: "Na, dwi ddim yn gwisgo gwythiennau, dyma fy nannedd go iawn!" Os na allaf hyd yn oed argyhoeddi pobl yr es i i'r ysgol gyda nhw, sut ydych chi'n gorchymyn i argyhoeddi pawb arall? Rwyf wedi bod yn freichiau am hanner blwyddyn, ac roedd yn eithaf poenus. Ac yna yn olaf, digwyddodd rhywbeth anarferol - roeddwn yn falch y gallwn fynd i berfformiad cyntaf y ffilm olaf a bod yn fi fy hun. Ac nid oedd angen gwisgo siwt dawel o dan y dillad. Roedd yn cŵl iawn. Roeddwn yn 21, ac roeddwn i'n meddwl: "Ydw, bydd yn cŵl." Doeddwn i ddim yn ymdrechu i bawb yn edrych arna i, ond roedd yn braf dod yn fy hun. Wrth gwrs, roedd llawer o sylw yn byw, nad oeddwn yn ei ddisgwyl. Wnes i erioed ystyried ei hun yn hardd. Dim ond dyn cyffredin. "
Am eich ffilm newydd "Welwch chi gyda chi": "Mae fy arwr, Patrick, yn cymryd rhan mewn triathlon ac yn gweithio gan hyfforddwr personol, fel ei fod yn canolbwyntio'n llawn ar y ras y mae'n bwriadu cymryd rhan ynddo. Siaradais â'r Cyfarwyddwr a dweud y byddai'n wych i dreiddio i ymwybyddiaeth person o'r fath. Wedi'r cyfan, nid yw'n yfed alcohol, yn bwyta rhai saladau ... roeddwn i'n meddwl tybed beth ddylai ddigwydd ym mhen y dyn, sydd mor neilltuo i'r achos. Felly dwi, mae'n ymddangos, hefyd yn gwrthod alcohol. Dywedais "o fath o debyg."