Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο Emma Forest:
Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που το δείπνο στο Λος Άντζελες μου παρουσίασα έναν άνδρα με μακριά μαλλιά, τα οποία φορούσαν ένα στρατόπεδο. Φαινόταν σαν τρομοκράτης, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα διάσημο αστέρι κινηματογράφου. Κάθισαμε στον κήπο και μιλήσαμε και αργότερα παραδέχτηκε ότι σε όλα όσα μου είπαν, προσπάθησε να μεταφέρει ένα πράγμα: "Δεν είμαι ο ίδιος όπως ακούσατε για μένα." Δουλεύει.
Ανησυχεί πολύ. Δεν του αρέσει ότι οι πόρτες εισόδου μου δεν είναι κλειστές, οπότε, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στο σύνολο χιλιάδων χιλιομέτρων, στέλνει κατασκευαστές για να εξαλείψει αυτό το πρόβλημα και με κάνει να κλειδώσω την πόρτα. Δεν του αρέσει ότι αφήνω τα παράθυρα ανοιχτά τη νύχτα, επειδή δεν έχω μια ειδική τρύπα για γάτες, αν θέλουν να πάνε σε ένα δρόμο. Στέλνει οικοδόμοι για να κάνουν αυτές τις τρύπες. Όπου δεν θα έρθει από τη μαγνητοσκόπηση, πάντα με φέρνει περίεργα πράγματα. Από την Ισπανία στο Λος Άντζελες με το FedEx, με κάποιο τρόπο έστειλε ένα Iriska werther. Η φίλη μου από το Λος Άντζελες κάπως ρώτησε: "Και κανένα διαμάντι;", και εξήγησα ότι δεν τα φορούσα, και δεν τους είχα ποτέ. Μόλις είπε: "Ναι, αλλά δεν πρέπει να το ξέρει γι 'αυτό.
Ξέρει ότι είμαι γνωστός για μένα το ζήτημα όλων των υφαντά γι 'αυτόν: «Γιατί είναι μαζί της;».
Μια ώρα μετά την καθυστερημένη τηλεφωνική συνομιλία, θέτει ένα νέο θέμα. "Όταν επιστρέψω από τη μαγνητοσκόπηση, ας ξεκινήσουμε ένα παιδί." Ήμουν dumbfound και κοίταξε την κρεβατοκάμαρά μου για μάρτυρες. "Παιδί?". "Ναι, ένας από αυτούς."
Παρ 'όλα αυτά, είμαι χαρούμενος. Είμαστε ευτυχείς. Και ήταν τόσο για έξι μήνες. Αυτό είναι το μακρύτερο πράγμα που μπορώ να θυμηθώ. Αυτό δεν είναι μανία. Δεν χρειαζόμασταν ο ένας τον άλλον. Ήμασταν απλά πολύ, πολύ καλά μαζί. Τον αγαπώ, και για πρώτη φορά στη σχέση μου αρέσει. Αποφασίσαμε να πάμε στο οδικό ταξίδι στην Αμερική όταν επιστρέφει. Μου ζήτησε να ελευθερώσω τα Χριστούγεννα και τα γενέθλιά μου, γιατί θα πάμε στην Κωνσταντινούπολη. Αποφάσισε ότι σίγουρα θα προσπαθήσουμε να συλλάβουμε ένα παιδί τον Ιανουάριο. Θέλω ό, τι θέλει. "Το μόνο πράγμα που γνωρίζω είναι πιθανώς", γράφει, "αυτό θέλω να δημιουργήσω μια οικογένεια μαζί σου".
Μου έγραψε από το αεροπλάνο, ότι θα είναι μαζί μου σε λίγες ώρες και ότι η κοινή μας ζωή θα αρχίσει πραγματικά. Στη συνέχεια σβήνει το τηλέφωνο και το αεροπλάνο απογειώνεται. Όταν εμφανίζεται στο κατώφλι της πόρτας μου, τρέμει: "Νομίζω ότι χρειάζομαι ελεύθερο χώρο". Χρειαζόμουν λίγο χρόνο για να καταλάβω τι θέλει να χωρίσει μαζί μου. Η σκέψη ήρθε στο μυαλό: "Νομίζεις ότι αν είχαμε ένα παιδί, τότε δεν θα έπρεπε να φύγεις; Έτσι θέλετε να μείνω έγκυος; ".
"Μπορεί να είναι έτσι." Δεν μπορεί να με κοιτάξει γιατί φωνάζει.
Κλείνω στο μπάνιο και λέω: "Μπορείτε να πάτε".
"Em. Παρακαλώ επιτρέψτε μου να ταιριάζει. Em! "
"Είμαι καλά. Παρακαλώ φύγε. "
"Δεν θα κόψετε τις φλέβες;"
"Δεν"
"Δεν πηγαίνεις;"
"Δεν σχεδιάστηκε"
"Υποσχέσου μου!"
"Δεν μπορώ"
Δεν έκοψα τη φλέβα. Δεν το κάνω πια.