Σχετικά με τις ζωτικές δυσκολίες : "Σε κάποια στιγμή κοίταξα πίσω και αναρωτήθηκα:" Γιατί είμαι; " Γιατί σχεδόν σκότωσα με φάρμακα; Γιατί η μητέρα μου πέθανε σχεδόν από τον καρκίνο; Γιατί ο πατέρας μου πέσει σε ένα ατύχημα σε μια μοτοσικλέτα από την οποία σχεδόν πέθανε; Γιατί ο αδερφός μου πάσχει από σκάλες σκλήρυνσης - μια ασθένεια από την οποία είναι αδύνατο να θεραπευτεί; Αλλά σε ένα σημείο, κοίταξα ξανά τη ζωή μου και συνειδητοποίησα ότι αυτή είναι μια κοινή ζωή. Ήταν πολύ αφελής να πιστεύω ότι ήμουν ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που αντιμετώπισε τέτοιες δυσκολίες ».
Για τη νόσο της μητέρας του : "Μου δίδαξε να πολεμήσω. Συνειδητοποίησα ότι μερικές φορές ένα χαμόγελο θα μπορούσε να είναι το καλύτερο φάρμακο. Είναι απαραίτητο να ζείτε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, και η οικογένεια είναι το μόνο πράγμα που είναι πραγματικά σημαντικό. Μόνο η αγάπη είναι μια πραγματική αλήθεια και μπορεί να διαρκέσει για πάντα. "
Για τον πατέρα του : "Μετά το ατύχημα, ο πατέρας τελικά δεσμεύτηκε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ήταν ένα μονοπάτι, αλλά έδειξε σκληρότητα, έγινε πολύ καλύτερα ως άτομο, ο σύζυγός της και ο πατέρας της. Έγινε όπως δεν ονειρευόμουν να βλέπω ».