"Ειλικρινά, νομίζω ότι ο γιος μου είναι ακόμα πολύ νέος για να το κρατήσει. Πιστεύω πραγματικά ότι τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του παιδιού θα πρέπει να περάσετε τόσο πολύ χρόνο μαζί του όσο μπορείτε. Τώρα βλέπω ότι τα παιδιά μου είναι αρκετά αυτάρκεια. Έχουν πραγματικά τη δική τους ζωή, ξέρουν τι θέλουν και γνωρίζουν ποιοι είναι. Νομίζω ότι είναι φυσιολογικό. Είμαι χαρούμενος που δεν πρέπει να το κάνω κάθε μέρα. Αν φύγω, φεύγω πραγματικά. Όταν είμαι στο σπίτι, κάνω μόνο εγχώριες υποθέσεις. Έτσι όλα είναι διατεταγμένα στην οικογένειά μας. "
Ο Gwyneth παραδέχθηκε επίσης ότι εξακολουθεί να μην δεχτεί το θάνατο του πατέρα του, ο οποίος πέθανε από τον καρκίνο το 2002: «Ήταν η πιο σημαντική στιγμή στη ζωή μου. Ήταν απαίσιο. Θυμάμαι πώς με ρώτησαν οι άνθρωποι: "Πώς θα δουλέψετε αν κλαίνε όλη την ημέρα;" Και σκέφτηκα: "Έχω τόση πόνο σε σχέση με το θάνατο αυτού του ατόμου. Σαν να κλάψω για 100 χρόνια. Είναι δύσκολο για μένα να συνειδητοποιήσω ότι τα παιδιά μου δεν τον αναγνωρίζουν ποτέ. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε ότι αν επέστρεψε στη ζωή, δεν θα ήξερε τον αριθμό τηλεφώνου μου, τα παιδιά μου, ο σύζυγός μου. Δεν θα γνώριζε τη ζωή μου. Είμαι ακόμα δύσκολο να δεχτώ το θάνατό του. "