Ωστόσο, υπάρχουν ταινίες όπου όλα είναι πραγματικά, και εδώ είναι πέντε τόσο πολύ ειλικρινείς και εντυπωσιακές ζωγραφιές.
"Nymphomaniac" (2013)
Η ταινία του σκανδαλώδους σκηνοθέτη Lars Von Trier. Η μεταφορά ήταν σπασμένη σε δύο μέρη, καθένα από τα οποία διαρκεί σχεδόν 2 ώρες. Στο κέντρο της ιστορίας της ταινίας η ιστορία της ζωής της γυναίκας, ξεκινώντας από την ηλικία των δύο ετών και μέχρι την πεντηκοστή επέτειο. Η ηρωίδα βάζει τη διάγνωση της νυμφομανίας. Ο κύριος ρόλος στην ταινία πραγματοποιήθηκε από τον Γενικό Σαρλότ. Η ταινία πήρε επίσης μέρος τέτοια αστέρια ως το μυαλό του Turman και Schaya Labafe. Το τελευταίο δήλωσε ανοιχτά σε μια συνέντευξη, η οποία θα συμμετάσχει στις μη σταματημένες φρανκίδες της ταινίας. Για να πάρετε το ρόλο του ηθοποιού που ζητήθηκε να στείλει μια φωτογραφία των γεννητικών οργάνων του, το οποίο έκανε, προσθέτοντας από τον εαυτό του "σπιτικό βίντεο" με τη φίλη του, προκειμένου να πείσει τελικά τους δημιουργούς να το πάρουν σε αυτόν τον ρόλο. Ωστόσο, δεν συμφωνήθηκε ολόκληρη η ενεργός ζωγραφική σε τέτοια ελευθερία.
Επομένως, οι φορείς του κινηματογράφου "ενηλίκων" προσκλήθηκαν στις ειλικρινείς σκηνές, στη συνέχεια οι σκηνές διαμορφώθηκαν χρησιμοποιώντας τεχνολογίες υπολογιστών.
"Αγάπη" (2015)
Ο γαλλικός σκηνοθέτης σκηνοθέτης Gaspara Nae είναι γεμάτος με πολλές ειλικρινείς σκηνές και ο ίδιος ο διευθυντής δήλωσε ότι το σενάριο της εικόνας ήταν τοποθετημένο σε επτά σελίδες. Ακόμη και πριν από την πρεμιέρα της ταινίας, ο ενθουσιασμός αυξήθηκε γύρω από πολύ ειλικρινές αφίσες ταινιών. Στη Ρωσία, το Υπουργείο Πολιτισμού αρνήθηκε την ταινία στην έκδοση πιστοποιητικού έλασης και αποδείχθηκε μόνο στο πλαίσιο του φεστιβάλ. Και στη Γεωργία, μια ποινική υπόθεση ξεκίνησε ακόμη και στο γεγονός της ταινίας, καθώς αναγνωρίστηκε πολύ ειλικρινά για μια ανοιχτή επίδειξη. Κατά τη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης των κρεβατιών, η Gaspar Nae έδωσε στους ηθοποιούς την ευκαιρία να αυτοσχεδιάσει και να τους προτείνει όπως απαιτείται για να εγκατασταθούν σε σχέση με την κάμερα.
Η ταινία λέει για τον τύπο που ονομάζεται Murphy, που ζει με ένα κορίτσι OMI μόνο επειδή έχουν ένα κοινό παιδί, και για την αγάπη του για την καλλιτεχνική Ηλέκτρα, ο οποίος τον άφησε μαθαίνοντας για την εγκυμοσύνη της OMI.
"9 τραγούδια" (2004)
Και αυτή η μεμβράνη αφαιρέθηκε χωρίς ένα σενάριο. Όλοι οι διάλογοι σε αυτό ενεργούν αυτοσχεδιασμό - λαμβάνοντας υπόψη τις μικρές ρυθμίσεις κατευθύνσεων. Η ταινία λέει για τη συνάντηση και τις σχέσεις, που δημιουργήθηκαν μεταξύ επιστημόνων και γυναικών φοιτητή. Προκειμένου οι ηθοποιοί να μπορούν να αναπαράγουν όσο το δυνατόν περισσότερο, κατά τη διάρκεια της γυρίσματος των στενών σκηνών σκηνοθέτης Michael Winterbott, αφαιρέστε ολόκληρο το πλήρωμα της ταινίας από το έδαφος, αφήνοντας μόνο τον χειριστή. Η επίδειξη ταινιών Premiere συνοδεύτηκε από ένα δυνατό σκάνδαλο, καθώς το κοινό διαπίστωσε ότι η ταινία ονομάστηκε μόνο ερωτική και στην πραγματικότητα είναι μάλλον παρόμοια με μια πλήρη ταινία για ενήλικες.
"Club Sparty" (2006)
Όπως ο διευθυντής της ταινίας John Cameron Mitchell, όλες οι "Passion Peaks" στην ταινία φυσικών. Και έτσι ώστε οι ηθοποιοί της ταινίας να μην βιώσουν αμηχανία, ο διευθυντής και ο φορέας εκμετάλλευσης κατά τη διάρκεια της γυρίσματος των κρεβατιών δούλεψε επίσης εντελώς γυμνός. Η ταινία λέει για τους νέους κατοίκους μιας μεγάλης πόλης, πηγαίνοντας στο υπόγειο club σε αναζήτηση προσωπικής ευτυχίας. Μερικοί από αυτούς δεν μπορούν να φτάσουν στο υψηλότερο σημείο της ευχαρίστησης και κάποιος μπερδεμένος στις σχέσεις. Η ταινία περιέχει πολλές σκηνές της Φρανκ, συμπεριλαμβανομένης της μη παραδοσιακής.
Όπως σημείωσε η εφημερίδα Guardian, ο θεατής θα φτάσει στο προσωπικό του υψηλότερο σημείο της ευχαρίστησης, ακόμη και "χωρίς να έχει χρόνο να αγγίξει το ποπ κορν".
"Καφέ Κουνέλι" (2003)
Εάν οι προηγούμενες φωτογραφίες προκάλεσαν διφορούμενες κριτικές, τότε η ταινία "Brown Rabbit" στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών απέτυχε με μια εκκωφαντική συντριβή. Η εικόνα προκάλεσε μια τέτοια διαταραχή του κοινού που ο σκηνοθέτης έπρεπε να πάει στη σκηνή με συγνώμη, ενώ η αίθουσα σφυρηλάτησε και αγκαλιάζει. Ήταν το πιο φιλόδοξο σκάνδαλο στο φεστιβάλ τα τελευταία είκοσι χρόνια. Παρ 'όλα αυτά, το γαλλικό περιοδικό Les Cahiers du Cinema περιελάμβανε την ταινία στον κατάλογο των δέκα καλύτερων το 2004. Η ταινία δείχνει την ιστορία των προηγούμενων οδηγών μοτοσικλετών και του κοριτσιού, που δεν μπορεί να ξεχάσει. Η κύρια στενή σκηνή μεταξύ των ηρώων ήταν απολύτως πραγματική.