Demando por Taylor Lowl.
Insder: Rigardis hieraŭ vespere, mi aspektis "Eklipso", la filmo estas nur mirinda. Kaj mi devas diri, ke vi havas, aŭ pli ĝuste, Jakob havas grandan nombron da adorantoj. La amaso simple freneziĝas. Kion vi pensas pri ĉi tio? Taylor Lautner: Mi ... tio estas, Jakob nur ĝojas pri ĝi. Ne, ĝi ... ĝi estas iom ridinda, ĉar en ĉi tiu filmo Jacob estas dispremita. Li alproksimiĝas al Bella tiel proksime, li kisas ŝin kaj ĉion ĉi. Kaj tiam ĝi estas forpuŝita.
Demando por Robert Pattinson:
Insder: Kiaj sentoj, post kiam vi fariĝis monda superstelo?
Robert Pattinson: Mi trankvile perceptas ĉion. Mi volas diri - ĉi tio estas laboro. Kaj kiel mi vivis antaŭ ... preskaŭ nenio ŝanĝiĝis. Mi havas la samajn amikojn, mi daŭre faras same ol antaŭe. Vi scias, kun ĉiuj fanoj ... nu, mi nur daŭre vivas plie, kvazaŭ nenio ŝanĝiĝis. Probable, ĉi tio estas la plej facila maniero trakti ĉion ĉi.
Demando por Kristen Stewart:
Insuder: La sento, ke vi iom post iom komencis kutimiĝi al la atento de vi, kiun vi ricevas rilate al ĉi tiu sagao. Ĉi tio estas vera?
Kristen Stewart: Jes. Ĉar ĝi estas ĉiuj vizaĝoj. I venas nur al amuza. Mi bezonas malstreĉiĝi kaj ĉesi provi kontroli ĉion. Ĉar kiam vi faras ĝin, tiam, male, vi murmuras ĉion. Ĉi tio estas tiel konfuzita, konfuzas. Jes, mi sendube kutimiĝas al atento. Ĉar mi ne zorgas, mi kontrolas la situacion aŭ ne. Mi perceptas ĉion per humuro.
Demandoj por Taylor Lotter:
Insder: Taylor, kiel vi sukcesas resti tiel trankvila, kiel vi pensas?
Taylor: Mi priskribus ĝin tiel. Mi havas du apartan mondon, en kiu mi loĝas. Mi havas ĉi tiun mondon, li estas plaĉa, mi tre interesiĝas, mi faras tion, kion mi ŝatas. Sed mi havas alian mondon, kiu ekzistis antaŭ ĉio ĉi. Kaj mi sukcesis savi ĝin. Mi povas trankvile vivi en la mondo dum mi pasigas tempon kun mia familio, amikoj, farante la samon kiel antaŭe.
Insder: Pri epizodoj kun Kisoj, kiuj ĉeestas en la filmo. Ĉiuj viaj adorantoj volas lerni pli pri ĝi. Ĉu ne strange pafi tiajn scenojn kiam ĉirkaŭ la filmfilmo?
Taylor Lautner: Jes, sed poste. Mi kaj Kristen kaj mi havas tre proksimajn amikojn, sed kiam ni ludas Jakob Bella, ni estas Jakob kaj Bella. Tio estas, kiam mi fariĝis Jakobo kaj Bella kun Kristen. Vi kisas, tiam ĉirkaŭrigardu, kaj la tuta filmo-skipo rigardas vin. Jes, ĝi estas iom stranga.
Demando por Taylor Lautner, Robert Pattinson kaj Kristen Stewart:
Ingsder: Viaj karakteroj, Jakobo kaj Edward, konstante renkontas kapojn, sed vi, Taylor kaj Robert, certe, male, estas amikoj. Ĉu malfacilas apartigi la ekranan vivon de persona? Kiel vi fartas, Kristen, inter ĉio ĉi?
Taylor Lautner: Mi devas malami Eduardon, kaj sekve, malamas Rob. Estas malfacile, ĉar Rob estas gaja kaj malvarmeta ulo, kvankam lia Edward-sango estas mia Jakobo. Kaj kiam ni ĉefrolis en la epizodo, kie ni devis krii unu la alian, li kaptas min per la ŝultro, mi skuas sian manon. Kaj tuj kiam ni diris: "Forigita!" Ni komencis ridi. Foje, estas tre malfacile konservi gravan vizaĝan esprimon.
Robert Pattinson: Uste kiam ni pafis ĉi tiun epizodon kun batalo, mi provis ludi malĝentile, senti krutan ulon, kiel Edward estas. Mi provis kapti Jacoba per la ŝultro, sed Taylor estas tro granda por ke li estu nur facila kompreni, mia mano nur glitis malsupren plurfoje ĝis mi adaptiĝos. Sed mi estas en la ideo de Superman kiel li. Jes, amuza. Kaj la sama sceno, kiam li estis en io simila al lupa kostumo, kaj ni nur ĵetis ĝin por ĉiuj ĉi tiuj sensiloj, ĉi tie mortas.
Kristen Stewart: Ĉi tio estas tre bona demando, ĉu ne strange labori kun viaj amikoj. Ĉio fariĝas hejma. Ni jam renkontiĝis en ĉi tiu mondo, mi pensas, ke ĝi estas speciale pli facila. I formas rilatojn, la lokon de nia kunveno, ĉar ni ĉiuj ŝatas ĉi tiun filmon. Estas kiel ... Mi scias Jakob, tio estas, mi scias la teojn kaj mi scias, kun-vesta-veŝto, sed ... Rob kaj jen kion ni faras.
Demando por Kristen Stewart:
Insder: Ĉu vi konfuzas filmojn kun realeco? Certe kudris? Ĉu vi nomas ulojn siajn karakterojn?
Kristen: Mi scias, mi scias. Nur nomoj estas seriozaj. Kaj foje, kiel nun. Estas vere stulta. Sed kun kiu ne okazas, ni ĉiuj estas unu piedo en tiu realo ĝis mi sufokas la lastan "tagiĝon".