En la mondo de "matricoj", la homaro senkonscie restas en kaptiteco de virtuala realo kreita de raciaj maŝinoj por uzi la korpojn de homoj kiel fonto de energio. Kvankam ĝi sonas kiel simple nur scienca fikcia teorio, estas sciencistoj, kiuj kredas, ke kun probablo de 50 ĝis 50 nia mondo povas vere esti nur simulado de realo, kaj ne realaĵo kiel tia.
Laŭ la lasta raporto pri scienca amerika revuo, la ĝusta ŝanco, ke nia vivo estas aŭtenta estas 50.222222%. Sekve, kun probablo de 49,77777788% la mondo ĉirkaŭ la mondo estas plene laborita kun komputila programo. Ĉi tiuj kalkuloj baziĝas sur la scienca laboro de la filozofo Nika Bostrom nomita "Ĉu ni vivas en komputila simulado?" (2003). Bostr kredas, ke estas tri ebloj:
Mi argumentas, ke almenaŭ unu el la sekvaj supozoj estas vera: 1) La homa genro verŝajne singardas antaŭ la "post-trompa" stadio; 2) Estas ege neprobabla, ke iu post-trompa civilizo konservos grandan nombron da simuladoj de sia propra evolua historio (aŭ ĝiaj variaĵoj); 3) Ni preskaŭ certe vivas ene de la komputila simulado. Konsekvence, ne ekzistas kialo por kredi, ke iam ni fariĝos postuloj, kiuj kreis la simuladon de iliaj prapatroj, se nur ni ne vivas ene de la simulado.
Tamen, la ideo, ke nia realo ne estas aŭtenta, leviĝis en antikvaj tempoj - ĉi-rilate, vi povas memori la alegorion de la Platono pri la kaverno, kaj ankaŭ la reflekto de Zhuang Tzu pri la papilio kaj ŝia revo.