"Mi ne volis agnoski," Emma diras pri sia populareco. - Mi volis pretendi, ke mi ne estis tiel populara kiel ŝajnas. Mi provis esti normala, sed mi devis akcepti tiun, kiun mi estas.
Ŝi ankaŭ rakontis pri tiuj famoj, kiuj lasis permesi al ĵurnalistoj, provante klarigi la kialon de ŝia akademia foriro: "Mi estis malĝoja legi kion la amaskomunikiloj skribis pri, supoze, timigi min de studentoj. Ĉio ne estis tiel. Prefere, la malo estas prefere. Mi neniam eĉ petis aŭtografon pri la teritorio de la universitato. Ĉiuokaze, eĉ se mi havus malfacilajn tempojn, mi ne estus gvidinta miajn studojn nur ĉar iu en la koridoro brilus al mi en la malantaŭo de Wizgartium Levios aŭ "dek gryffindor punktoj". Mi komunikas kun la amaskomunikiloj de naŭ jaroj. Se ili pensas, ke mi ne pretas batali malgrandan amason da homoj, kiuj aranĝas min "malhela", tiam ili estas nur mizeraj. Mi havis situaciojn kaj pli malbonajn. "
Emma ankaŭ estis agnoskita, ke lastatempe la rilato kun la uloj fariĝis problemo por ŝi: "Mi diras al miaj amikoj:" Kial vi ne nomis min? Kial neniu ricevas min? " Kaj ili respondas: "Estas probable pro tio, kion ili timas." I devas esti muro de gloro. I devas esti ia cirko ĉirkaŭ mi. Estas malfacile por mi imagi, ke mi povas timigi iun. Foje, eble ĉar ili timas, ili pensas, ke ili devas provi venigi min mem. Ili scias perfekte, kiu mi estas, sed ili sendube demandos: "Kiel la pafado de la filmo" Narnia "?"