"Honeste, mi pensas, ke mia filo ankoraŭ estas tro juna por konservi ĝin. Mi efektive pensas, ke en la unuaj kvin jaroj de la vivo de la infano vi devas pasigi tiom da tempo kun li kiel vi povas. Nun mi vidas, ke miaj infanoj estas sufiĉe mem-sufiĉaj. Ili vere havas sian propran vivon, ili scias, kion ili volas kaj scias, kiuj ili estas. Mi pensas, ke ĝi estas normala. Mi nur feliĉas, ke mi ne faru ĝin ĉiutage. Se mi foriros, mi vere foriros. Kiam mi estas hejme, mi nur faras hejmajn aferojn. Jen kiel ĉio estas aranĝita en nia familio. "
Gwyneth ankaŭ agnoskis, ke ankoraŭ ne povis akcepti la morton de sia patro, kiu mortis pro kancero en 2002: "ĝi estis la plej grava momento en mia vivo. I estis terura. Mi memoras, kiel homoj demandis min: "Kiel vi laboros se vi ploros la tutan tagon?" Kaj mi pensis: "Mi havas tiom da doloro rilate al la morto de ĉi tiu persono. Kvazaŭ mi ploris dum 100 jaroj. Estas malfacile por mi, ke mi konstatas, ke miaj infanoj neniam rekonas lin. Estas tre malfacile kompreni, ke se li revenos al la vivo, li ne scius mian telefonan numeron, miaj infanoj, mia edzo. Li ne scius mian vivon. Mi ankoraŭ malfacilas akcepti lian morton. "