Do, la unua kaj plej logika demando: Kiel vi eniris ĉi tiun fabelan franĉizon? Kaj kio estas - esti ĉe la fundo de la maro, kaj eĉ la vivantaj mortintoj?!
... kaj ankaŭ la ĉefa antagonisto de Jack Sparrow mem! Se serioze, ĉi tiu demando estas simpla, kaj samtempe estas faldita. Kiel la angla por la hispano. Ne, la angla estas nediskutebla por mi, foje, tamen, mi provas deziri, foje pala, mi diras ... kun malpeza suda akcento, sed ankoraŭ la angla iras al mi ... kaj ankaŭ la rolon de la ĉefa antagonisto en Nova filmo pri la aventuroj de la perfekta pirato, trompo kaj manko, pijon kaj nur bonŝanca, kiu perdas siajn ŝipojn, ĝi trovas, ĝi perdas la teamon, ĝi trovas sian kompatindan falon, kaj foje trovas sian kapon kaj ... kiel Estas ĝuste tie, la kvina punkto, ĉiuj specoj de aventuroj, tiam pro bonŝanco, feliĉa okazo, la rigardo perdas sian nerapidecon. Kaj tiam, finfine, ne malkonstruu lin, ĉi tiun perfektan piraton de la tuta tempo kaj la popoloj, lia perforta kapo. Kaj kvina punkto. Mi hazarde eniris ĉi tiun mirindan franĉizon, sed kiam mi ricevis klare, ĝi estas nur bombo, ĝi estas nur feliĉo, mi iam hispana ulo, kiu venis al la maro kaj fervora konkeri ĉu ne ĉiuj, tiam sep marojn certe , Iĝu ... Nu, kiu mi fariĝis en la nova filmo pri la aventuroj de Jack Sparrow, vi jam scias pli ol unu kaj klara. Morta. Sed pli ol ĉiuj aliaj mortintoj. Tiaj en belaj, saturitaj nebulaj fabeloj okazas.
Enerale, kiom ĝi estas tia, ĉi tio estas ĉi tiu piratita temo?
Ĉu mia temo de piratoj kaj ĉio ĉi estas nekredebla fibristio? Ne, ne mia. Enerale, se ni parolas pri la mondo de libraj karakteroj, kiuj foriris al la filmo-ekrano, mi adoras la klasikojn, mi amas historiajn romanojn, en kiuj ĝi estas fikcio, vero ofte estas miksita kun fikcio. Sed la aventuroj de Jack Sparrow kaptis min de la unuaj kadroj sendube. Mi povas forgesi la individuajn elementojn de ĉi tiu mirinda sagao, mi povas fali el la memoro de unu aŭ alia karaktero, sed ĝenerale ... la aromo de la maro kaj glora, timema, aventuroj, kretoj, manieto kaj ŝercoj. Kaj tiam, pafi en tiaj aferoj de ilia komerco, lia ĝenro kiel la sama produktanto de la tuta franquicia Jerry Brookhaymer estas kiel subite eltiras feliĉan bileton. Kvankam mi havas pekon plendi pri la fajrujo, Hollywood donis grandiozan ŝancon montri sin plene.
Kaj estas facile esti antagonisto de tiel mirinda Corsirio, kiu prezentas sorton kaj filman ekranon Jack Sparrow?
Mi ne estas la unua, kiu ne estas antagonisto ne nur la ĉefrolulon, plenan de sentimeco, la grandega potenco de volo kaj pozitiva karismo. Sed legendoj! Kaj kion vi ŝatas esti antagonisto de James Bond mem?! En la bildo "007: Skyfall-koordinatoj. Jes, jes, de la unu, kiu "kavaliro sen timo kaj riproĉo", la vera gvardio de ŝia majesto, la reĝino de Anglujo. Kaj tie mi estas ankaŭ - al la tuta tempo, estis blonda! Malfacila, neeltenebla blonda. Kaj ne ĝuste tie iel pasia blonda, senbrida en la kadro - jes, kaj forgesis al li la sekvan tagon. Ne, mi provis el mi en tiu filmo, kie la ligo de la ligo legenda m, fari forma monstro! Viro kun profunde vundebla fiero, detruita de sorto, plena de kolero kaj malĝojo. Sed la plej grava, la plej ŝlosilo, kompleta soifo por venĝo. Probable, direktoroj de Hollywood - se vi estas hispano, tiam ludu vundebla fiereco por ni - paro de bagateloj, kaj la venĝo de nia kruela kaj forta kiel la Sevilo Suno en somera tagmezo. I estas amuza kaj malĝoja, kaj samtempe ... ekstreme alloga. Se vi iel iĝis portanto de kia klara arketipo - bone, ludas, provas eliri el la hazarda kliŝo "de la hurbo kaj temperamental-hispana", tiel ke fine vi vidis ne nur kaj ne tiom da kliŝo sur la ekrano. , sed ne ekzistas maniero tie, sed vi, via lega rolo. Post ĉio, ĝi estas grava kaj karakteriza, kaj en filmklubo kun ligo, kaj en kurega filmo-konsilo kun Jack Sparrow, mi restis ... ne la ĉefa bastardo aŭ ĉefa, sed la ĉefa antagonisto. Kio estas la diferenco? Kaj en la fakto, ke estas malvirteco, diru al mi, kio estas la ĉefa vigleco de negativaj herooj - ĉiu aparte kaj ĉiuj kombinitaj? Kaj kion la skribitaj stangoj kaj tipaj difektoj diferencas de miaj bildoj, de la sama kapitano Armando Salazar de la nova koncepta entrepreno kun nevarie ridetanta, nevarie saltis Jack Sparrow? Mi ne kaŝas, miaj karakteroj estis ekstreme kruelaj, ege ... eĉ sangavidaj, senkompataj, sed ili kondukis ilin - kiel ili mem ŝajnis, tre, tre bone-noblaj instigoj. Post ĉio, de kiu estis la sama Raoul Silva de la Bond Skyopopeia, mia nova Kinheroya, la tre kapitano de Salazar, antaŭ iĝi glitiga maniero batali "bonan kaj bonan", te la ĉefrolulojn de ĉi tiuj teatraĵoj? Ili ankaŭ metis pozitivan akuzon de fortikeco kaj sentimeco, ili kuiru la justan bolantan sangon kaj soifon pri justeco. Sed en la unua, ligo, la kazo de sorto ludis kun mia karaktero, la malbona ŝerco, en la mezo de la filmo virto en la muelejo de malamikaj pensoj. En la historio kun Sparrow, ĉio estas multe pli malfacila, polemika, pli forta. Post ĉio, mia bildo, mia heroo, mia kapitano Salazar - Despot kaj Scoundril, sed lia despotismo estas tute absolvita, sorto, ĵuro, devo kaj honoro, ĉar li simple devas forigi ĉi tiun mondon de piratita infektoKaj tiam du veroj alfrontis, la veron de la literatura fikcio, belega, nekredebla, en kiu lia Moŝto regas kaj regis kaj regata, li estas pirato. Kaj la vero, en kiu la pirato estas obskurantismo, rabado, morto, sed mia karaktero estas savo, justeco, novaĵoj kaj digno. Kio vero estos ... pli bona, pli brila, pli alloga? Kiu estas pli grava por submeti la deklivojn de fikcia rakonto, kies trajno, Jack Sparrow, ĉi tiu Scorpie kaj Balaguore, kiu jam sukcesis ami la filmon? Aŭ perfidi Anafema de mia heroo, virtulo kun mortiga malbona vizaĝo, de kiu ĝi estas la detruo kaj malĝojo? Sed li estas portanto de alta vero, post li, kion ni parolas pri la vera vivo? Jen kion la paradokso de iu fabela rakonto. Kie estas absolute tiaj tute pozitivaj karakteroj, la sama Jack Sparrow, li estas pirato! Jes, li estas fenomena Pluto kaj solideco, li estas eleganta, brilanta marĝena, bela viro kaj Plut, hooligan kaj lingvo. Sed ĝi havas sian propran saĝon, lia vero, lia filozofio, lia propra ludema, brilanta mondo, kiu estas multe pli alloga ol la saĝo kaj la vero de mia heroo. Sed malantaŭ li, malantaŭ mia Salazar, - la invion pri la leĝo, oceanoj sen raboj kaj perforto. Sed ankaŭ estas siaj propraj ... malagrablaj partioj, kiuj - fine, kaj veturas mian karakteron ... sur la fundo de la maro. Kaj ne ekzistas savo kaj elementa homo, sinjorinoj, simpatio ...
Kaj neniu am-afero ...
Ho, jes, kun am-afero en la aventura kinejo estas komplika, estas loko por esti am-afero, sed ŝi ... do, sur tangento de ĉu ĝi glitas tra la tuta filmo skribanta. Se ni parolas pri romantikoj, la plej bela komerco estas romantikaj romanoj, la dramoj kiel la "Vicky Christina Barcelona", ekzemple, kie am-afero ... tra la rando. Mirindaj knabinoj, aktorinoj kun kiuj - ne, ne pafado estis, ne, ni trinkis kun komunikado, ni provis diri, ke ni vivis, ni vivis romantikajn sonĝojn kaj revojn pri tiuj neforgeseblaj filmadoj. Kiam lirika harmonio regas sur la aro, kiel en la kazo de aktorinoj de Kinononells "Vicki Kristina Barcelona", Scarlett Johansson kaj Rebecca Hall, la vivo ŝajnas esti tute plena de iu bela interna harmonio, kian varmon kaj lumon.
Via agado YUDOL por multaj el viaj adorantoj ankoraŭ estas kaŝita sub la garnizono. Kion vi vere, kio pasioj stiras vin, kio estas pli en vi? Kio estas via vera agluto? Virto aŭ malbono ...
Mi longe komprenis ĉi tiun momenton kaj mi pretas dividi kun vi kun viaj konkludoj. Kino estas fenomeno de pure malprofunda, ni diru, ke - vizaĝa manifestado. Kiam aspekto kaj nura aspekto ludas gravan rolon. Rigardante min, Hollywood estis certa - en ĉi tiu viro, en ĉi tiu aktoro, nenio "homa", tio estas, modesta, animful, sentimentala ne povas esti. Sub la masko malmola masklisto kun kvadrata vizaĝo kaj akra seka aspekto devus esti kaŝita ... en nia kazo, iu, kontraŭa al Bond, James Bond. Kaj por mi en Craig (Daniel Craig - brita aktoro, la nuna prezentisto de la rolo de James Bond) multe pli ol la karaktero de la heroo kun prononcata negativa karismo, anstataŭ ekstere. Sed ĉio decidas la kazon. Iu speco de nekonata al ni mistika multo, kiu distribuas la rolojn de ne en via menso, interna virgulino aŭ kio bolas en via duŝejo, sed laŭ eksteraj datumoj. Kaj demandu min, do Ksavero Bardem estas multe pli simila al ligo, ol ĉiuj tiuj uloj, kiuj estis enkorpigitaj en la ekrano de ĉi tiu Kinheroya. Sed tio estas mia sento, kaj alia afero estas sento de filmekrano, la vizio de la mondo tra la lenso de la kineja ĉambro, tra la kerno de la produktanto. Oni scias, ke oni scias, ke vi estas ĉiam videbla, kiu vi (aŭ i) pri "fakte".
I longe konis, la rolo de la antagonisto estas multe pli emocie multekosta ol la rolo de eĉ la elstara, la plej pitoreska ĉefrolulo. Ne timu, kio nomiĝas emocie brulanta sur la aro?
Jen kion la veraj filoj de Hispanio, landoj, tra la trempita suno kaj pasio, saletaj maraj brandoj kaj brilaj ŝpruceroj de vinberĝardenoj, ne emocie brulas. Ni, hispanoj, emocie brulas ekskluzive en la momento, kiam la animo malproksimiĝas de la korpo, ĝi ne povas esti. Kaj se mi fariĝis aktoro, ekloĝis en la mondo de fantazioj kaj sonĝoj, kie la altiro kaj doloro, feliĉo kaj malĝojo estas la elementoj de via profesia ĉiutaga vivo, gorĝo, brulas kaj brulas ĉiun fojon ĉiun filmon sen ekvilibro. Nenio, por la sekva filmo, kiel Phoenix Bird, certe revivigos la cindron ĵus ludis por bruligi sen ekvilibro en tio, kion la sekva projekto. Parenteze, mia nova heroo, mia nova bildo de piratita franĉizo - li estas mia kaj nur miaj multaj estas sufiĉe kialo. En kontraŭdiraj kaj samtempe - Flint, en ĝi bolas la patenton, sed li kaŝas ilin ĝis ĝi fariĝas tute ne-nokto. En ĝi, vivo kaj morto, amo kaj malamo, densa - nia, hispana, maniero, estas implikitaj. Ĉu eblas preni kaj bruli pri tia mirinda projekto, superfortas kiel senvalora ampolo? Ne, ĉi tie vi bezonas bruli, tiam bruli en via tuta forto, estas neeble ĉi tie. Mi ne provas pravigi mian heroon, kiu estis ĉe la fundo - en la laŭvorta kaj figura senco de ĉi tiu vorto, ne, sed foje eĉ furioza antagonisto ... vi komprenas liajn agojn, la instigon de liaj agoj kaj agoj. Ne akceptu precizan, ne, la vivon, la realo ne nur estas aro de kromosomoj aŭ ovodemetado de nervaj finaĵoj. En la reala vivo, mi ne ŝatas tion ... Forky Macho, kiel foje mi "vidas" adorantojn. Ne, mi estas humila viro en la strato, kiu ne estas fremda al simpla trankvila familia ĝojo. La maro kaj la suno, la vino kaj agrabla kompanio, sed la filmo donas ŝancon, la plej unika, ŝprucas ĉion ĉi justulo, injektita de la prapatroj en viaj vejnoj. Kaj tiam la filmo venas sur la ekrano - en ĉi tiu kazo, la filmo "Pirates of the Caribbean. La mortintoj ne rakontas fabelojn ", estas tempo memori, de kie vi venas, al kiu vi ĝenerale kapablas kiel profesia, kiel viro, kiel hispana, ke estas sentoj kaj doloro, timo kaj lojaleco, forto kaj pasio kaj pasio. .
Fonto