Tiu familio feliĉigas lin : "Mi havas tre malmultajn amikojn. Estas kelkaj plej proksimaj amikoj kaj ekzistas familio. Kaj mi eĉ ne povas imagi la vivon, kiu povus esti pli feliĉa. "
Pri kiel liaj prioritatoj ŝanĝiĝis: "Kiam mi iros ie malproksime, mi volas fari ion alian. Mi prenis prunton dufoje por kompletigi la kolegion. Dufoje. Vi nur devas subskribi pecon de papero. Kio estis la ulo? Ĉi tiu ulo timigis min - li ĉiam lasis ion sur telero. Dum longa tempo mi pensis, ke nenio ne povus esti korektita. Mi kaŭzis tro da damaĝo, uzante drogojn. Mi estis kiel vagabundo. La ulo, kiu ne povas forigi la senton, kiu fariĝis ia vakuo kaj volas vidi multe volas trovi inspiron. Mi daŭrigis ĉi tiun vojon. Mi pasigis la jarojn malŝparitaj. Sed tiam mi subite lumigis, ke mi maltrafis la okazon. Kaj tiam sekvis konsciajn ŝanĝojn. I estis antaŭ dek jaroj. I estis vera kompreno - decido ne malŝpari viajn kapablojn. Ĝi estis stimulo leviĝi. Alie, kio estas la signifo en ĉio ĉi? "
Ke li maltrafas la infanojn kiam ili ne proksimiĝas : "Mi ĉiam imagis, ke se mi volas krei familion, ŝi estos granda. Mi volis veran kaoson en la domo. En nia domo estas permanenta GAM: ridado, krioj, plorado, frapado. Mi ŝatas ĝin. Tre, tre multe. Kaj mi malamas, kiam ĝi ne estas. Malamo. Eble bona unu tago por pasigi en la hotelĉambro. Vi tuj pensas: "Kiel plaĉas, fine mi povas legi la ĵurnalon." Sed la sekvan tagon mi komencas perdi ĉion ĉi kiel kato. "