I saol na "maitrísí", déanann an chine daonna go neamh-chomhfhiosach i mbraighdeanas réaltacht fhíorúil a chruthaigh meaisíní réasúnacha chun comhlachtaí daoine a úsáid mar fhoinse fuinnimh. Cé go bhfuil sé cosúil le teoiric ficsean eolaíochta amháin, tá eolaithe ann a chreideann gur féidir le dóchúlacht 50 go 50 ár saol a bheith fíor ach insamhalta fírinne, agus ní réaltacht mar sin.
De réir na tuarascála is déanaí ar irisleabhar Eolaíoch Mheiriceá, is é an seans beacht go bhfuil ár saol fíor ná 50.2222222%. Dá réir sin, le dóchúlacht 49.777778% tá an domhan ar fud an domhain ag obair go maith le clár ríomhaire. Tá na ríomhanna seo bunaithe ar obair eolaíoch na fealsúna Nika Bostrom ar a dtugtar "An bhfuil cónaí orainn i insamhalta ríomhaire?" (2003). Creideann Bostr go bhfuil trí fhéidearthacht ann:
Áitím go bhfuil ceann amháin ar a laghad de na toimhdí seo a leanas fíor: 1) Is dócha go mbeidh an ghéineas daonna fainiciúil roimh an gcéim "iar-mheabhlaireachta"; 2) Is dócha nach dócha go gcoinneoidh aon sibhialtacht iar-mheabhlaireachta líon mór insamhaltaí ar a stair éabhlóideach féin (nó a chuid éagsúlachtaí); 3) Is cinnte go bhfuilimid beagnach beo taobh istigh den insamhalta ríomhaire. Dá bhrí sin, níl aon chúis ann a chreidiúint go mbeidh lá amháin againn a chruthaigh insamhalta a sinsear, mura mbímid ag maireachtáil taobh istigh den insamhalta.
Mar sin féin, an smaoineamh nach bhfuil ár réaltacht fíor, tháinig chun cinn san am ársa - ina leith seo, is féidir leat cuimhneamh ar allegory an Plato ar an uaimh, chomh maith le léiriú Zhuang Tzu faoin bhféileacán agus a aisling.