Faoi chaidrimh le paparazzi : "Anois caithim ach jeans dubh. Nó liath. Má athraíonn tú do íomhá gach lá, tosaíonn siad ag fanacht leis an gcéad cheann eile agus socraigh fiach fíor duitse. Agus má chaitheann tú an rud céanna, bíonn sé leadránach, agus fágann siad tú féin. "
Faoi do úrscéal le Johnny Depp : "Níor bhuail mé riamh le duine a bhí réidh le aire a thabhairt dom. Agus Johnny iarracht. Chreid mé sa mhéid a dúirt sé. Mar shampla, d'iarr mé: "Cad a rinne mé?" Agus mhínigh sé domsa. Is é seo an rud a chaill mé nuair a bhris muid suas. Chaill mé duine a d'fhéadfadh muinín a bheith agam as. Nightmare. Deora na mblianta iomlána. Ó, na deora seo. "
Faoi thús a ghairme : "Ag aois 17-18, bhí miondealú néarógach agam. Ag an am sin, nuair a bhí orm a bheith ag obair leis an marc Marky agus an luibh Ritz. Ní mise mo chuid féin. Bhraith mé an-dona timpeallaithe ag na fireannaigh dúbailte seo go léir. Agus níor thaitin liom é. Ní raibh mé in ann dul amach as an leaba ar feadh dhá sheachtain. Shíl mé go bhfaigheadh mé bás. Chuaigh mé go dtí an dochtúir, agus dúirt sé: "Scríobhfaidh mé tú beagán valium." Agus Francesca Sorrenti, buíochas le Dia, agóid i gcoinne: "Ní ghlacfaidh tú é." Bhí sé ach eagla. Níl suim ag aon duine i do staid mheabhrach. Bhí brú ollmhór agam mar gheall ar an méid a bhí le déanamh agam. Ní raibh mé ach cailín beag, agus bhí mé ag ullmhú cheana féin le bheith ag obair le Stephen Messel. Bhí sé chomh aisteach - thóg limisín mé ón obair. Níor thaitin sé liom é. Ach bhí sé ina phost, agus bhí orm é a dhéanamh. "