Nuair a thairg Kristen a roghnú ábhar an agallaimh féin, a dúirt sí: "Sármhaith. Níl mé ag iarraidh mé féin a dhíol. Tá daoine chomh aisteach sin. Dealraíonn sé dóibh go bhfuil siad suimiúil go tobann má fhaigheann siad amach gur féidir iad a dhíol go tobann . Is é an rud is suimiúla an rud fúm, is é mo thuairim ná aschur an scannáin "ar an mbóthar". Mar sin is mian liom labhairt faoi. "
D'admhaigh Kristen go raibh sí i ngrá leis an madness lena chuid oibre: "I, diabhal é, grá domsa! Caithfidh mé a bheith ag obair. Ní gá dom laethanta saoire a bheith agam. Ar an tacar a bhfuil an spraoi sin! Ní gá dom a bheith Sa seomra folctha, mothaím go hiontach. Ní féidir liom ocras agus fiú, amhail is nach bhfuil sé ina chorp. Ansin críochnaíonn lámhach, seoltar iad chuig mo leantóir, agus titeann mé amach i bpíosaí. Tuigim go dteastaíonn uaim dul go dtí an leithreas agus bás a fháil ó ocras ar feadh sé uair an chloig. "
Dúradh leis an aisteoir go fóill gur mhaith léi airgead tuillte a sheoladh isteach i gcúis mhaith: "Ba mhaith liom dhá scáthlán athshlánúcháin a oscailt: i Los Angeles agus i New Orleans. Agus clár faisnéise eile ag míniú cén fáth go bhfuil sé chomh tábhachtach sin. Ach an carthanas vlaper seo go léir ... a thagann tú sa outfit tráthnóna ar ócáid den sórt sin, a dhíol do gúna agus go tobann bhraitheann tú chomh tábhachtach sin. Níl mé ag iarraidh é seo a dhéanamh. Níl mé ag iarraidh a chaitheamh do neart. Toisc go bhfuil a fhios agam gur féidir liom Déan go leor. "