Ag teacht go dtí Netflix anuraidh, chuir an tsraith "Witcher" an lucht féachana láithreach. Níl aon dabht ach go bhfuil uathúlacht an seó seo ann i gcarachtar an teidil, a imrítear Henry Cavill. Is é an gairm Gersta ó Rivia fiach do gach cineál arrachtaigh, ach ní ghlacann an laoch ag an am céanna a stádas seachtrach nuair a bhíonn siad timpeall orthu féin amhail is dá mbeadh an plague. Maidir leis seo, roinn Cavill in agallamh leis an Aonach Vanity go measann sé Geral le laoch fíor de 2020, mar gheall ar i dtéarmaí paindéime agus féin-insliú, faigheann an loghadh an comhbhrón is mó:
GERATT - carachtar réadúil agus neamhréadúil araon. Tá sé ina chónaí sa domhan ina mothaíonn sé gur cuireadh i leataobh é ar an gcúlchlós. Tá sé scoite amach go hiomlán. Sa suíomh céanna, táimid féin agus muid, os comhair inslithe, scor de ghníomhaíocht shóisialta, coraintín agus an gá atá le breathnú ar an domhan ó i bhfad. Is é seo go díreach cad é croílár a bheith ann. B'fhéidir nach bhfuil sé seo comhghaoil go díreach leis na cúinsí atá ann faoi láthair, toisc go bhfuil an lalat apolitical, - ach má tá muid ag caint faoi an mothú ar leithlisiú agus uaigneas, ansin is féidir linn a threá go fírinneach é.
Sa chéad séasúr, tá an "witcher" ag caitheamh Geralta ó uaigneas iomlán leis an ngá atá le duine atá in aice láimhe níos gile le feiceáil ar an sampla a chaidrimh le banaltra. In ainneoin go léiríonn sé an os coinne iomlán de Geral, bunaíodh an cairdeas eatarthu. Tugann stair leis an mallacht na Ginn, a bhuail an t-buttercup, le fios go scaipeann a chompánach Heralert. True, sa deireadh, pushes an laoch navils fós a chara, go hiomlán tugtha ar a uaigneas.