D'inis Jim faoina leabhar: "Scéal tonn, atá an-eagla go mbeidh a saol os a chionn nuair a thagann sí go dtí an cladach. Ach ag breathnú níos doimhne, tuigeann sí nach bhfuil sí ach tonn, ach cuid den aigéan ollmhór . An scéal go bhfuil muid níos mó ná daoine aonair amháin - is slánuimhir amháin muid. "
Chomh maith leis sin, dúirt an t-aisteoir go raibh a athair ina scéalaí den scoth. D'inis Jim in íomhá an athar scéal fairy spéisiúil: "Is oíche dhorcha é ag deireadh mhí Dheireadh Fómhair, nuair a thit an ceo go dtí an sean-theach feirme. Go tobann léim Tommy suas óna leaba. Rugaigh a bholg, a bholg rummaged, fuair sé bás ar ocras , amhail is nach ndearna sé é a bheathú ar feadh seachtainí. Scríobhadh sé é trí thuismitheoirí seomra leapa sa chistin. D'oscail sé an cuisneoir ... ach bhí folamh ann. Go tobann chuala sé an guth: "Nam-yam. Teacht ar aghaidh agus é a thógáil. "Chuaigh sé amach ar an tsráid agus chonaic sé é: madra ollmhór te fada ag crochadh san aer roimh a aghaidh. Níorbh fhéidir le Tommy seasamh agus greim air ... agus chuir sé isteach i bpláta eitilte, i bpláta eitilte, i bhfolach isteach an ceo. Is breá le eachtrannach leanaí a ghabháil. Ná téigh go dtí an leaba! Oícheanta maithe, leanaí! "