Faoi conas a d'fhéach sé ina óige : "Níor mheas mé mé féin go mór. A mheastar é féin is gnách. Ina theannta sin, i n-ógántacht bhí acne agam. Is é an easpa neamhláithreachta anois - is bónas ollmhór é seo domsa. Sea, agus níor fhéach mo chuid gruaige ar an mbealach is fearr. Bhí siad an-fhada, agus bhain mé iad i gcónaí san eireaball, ach bhí siad ag sticking amach i dtreonna difriúla. Agus níor chuir mé aird ar seo go léir. "
Faoi aire na mban : "Ní thugann mé aird air. Ní dóigh liom go raibh sé níos áille agus níos mealltaí go tobann. Agus táim fós ag caitheamh le mná le meas. Ach tuigim go maith i ndaoine, mar sin is féidir liom a thuiscint cad é an chúis atá leis an aird ar mo dhuine. "
Maidir le giotár a imirt : "Ba é mo sprioc ná treoracha a imirt sa ghrúpa Hawi-Miotal. Rinne mé cleachtadh gach lá ar feadh dhá uair an chloig, má tá aon deis agat, nuair a tháinig sé ón scoil. Agus tháinig lá amháin chugam lena ghiotár, agus ní raibh ann ach pléascadh. Thuig mé go raibh sé in ann an rud nach raibh mé in ann a dhéanamh. Díreach ag an am seo, thóg mé na ceachtanna scileanna gníomhacha. Thug mé cuairt ar an lánúin agus thuig mé go raibh mé ar an mbóthar ceart. Sa chuid is mó de na caitheamh aimsire scoile, lena n-áirítear spóirt, bhí mé i mo thuras meánach. Ach bhraith sé an cumas. "