Bhí an t-agallamh úr go hiomlán, níor cuireadh isteach ar thopaicí géara, go bunúsach labhair sé faoi óige Konstantin agus a cheapachán le stiúrthóir ealaíonta an amharclainne ar armúr beag. Má rinne Ksenia iarracht Bogomolov a thabhairt chuig Frankness, brúigh sé na hiarrachtaí seo. Go ginearálta, bhí comhrá an stiúrthóra agus an t-iriseoir níos mó cosúil le flirt na ndaoine a bhfuil grá acu, agus tá duine amháin acu sotalach agus narcissisticiúla, an ceann eile - cúthail an bhean óg.
Chuala go háirithe an dialóg lucht féachana ag deireadh an agallaimh. Bailíodh Sobchak chun an cheist dheireanach a chur ar Konstantin. "Cén fáth an ceann deireanach?", "Bhí ionadh ar an mantis. "Tá an oiread sin de mo chuid ama tógtha agat cheana féin. Ní féidir liom do shaol iomlán a chaitheamh ortsa, "a d'fhreagair an láithreoir go flotnally. "Níor chaith tú é a thuilleadh. Ach tá an t-iarmhar is féidir, "faoi deara go híorónta go híorónta.
Ós rud é gur tháinig an t-agallamh amach leadránach, go minic faoi deara sna tuairimí leis an bhfíseán. "Ar an drochuair, léigh tuairimí i bhfad níos suimiúla ná chun féachaint ar an scaoileadh leis an Bogomol", "Tá agallaimh chomh gruama agus géar agus géar, cosúil le aghaidh na Bogomolov," "nach raibh taobh istigh. Aoi-leadránach Demagogue, "a scríobhann lucht féachana díomá.