"Go hionraic, is dóigh liom go bhfuil mo mhac ró-óg fós chun é a choinneáil. Ceapaim i ndáiríre go gcaithfidh tú an oiread ama a chaitheamh leis na chéad chúig bliana de shaol an linbh agus is féidir leat. Anois feicim go bhfuil mo chuid páistí go leor féin-leordhóthanach. Tá a saol féin acu i ndáiríre, tá a fhios acu cad ba mhaith leo agus tá a fhios acu cé hiad féin. Ceapaim go bhfuil sé gnáth. Táim díreach sásta nár cheart dom é a dhéanamh gach lá. Má tá mé ag fágáil, tá mé ag fágáil i ndáiríre. Nuair a bhíonn mé sa bhaile, nílim ach ag déanamh gnóthaí baile. Is é seo an chaoi a n-eagraítear gach rud inár dteaghlach. "
D'admhaigh Gwyneth freisin nach bhféadfaí glacadh le bás a athar, a fuair bás ar ailse i 2002: "Ba é an nóiméad is tábhachtaí i mo shaol. Bhí sé uafásach. Is cuimhin liom conas a d'iarr daoine orm: "Cén chaoi a n-oibreoidh tú má chaitheann tú an lá ar fad?" Agus shíl mé: "Tá an oiread sin pian agam i ndáil le bás an duine seo. Amhail is dá mbeadh mé ag caoineadh ar feadh 100 bliain. Is deacair dom a thuiscint go n-aithníonn mo chuid leanaí riamh é. Tá sé an-deacair a thuiscint má d'fhill sé ar an saol, nach mbeadh a fhios aige mo uimhir ghutháin, mo leanaí, mo fhear céile. Ní bheadh a fhios aige mo shaol. Táim fós deacair glacadh lena bhás. "