Faoi cibé an bhfuil sé réidh le hathruithe móra : "Sea, táim réidh. Ach ag an am céanna, scanrúil freisin. Conas is féidir leat a bheith ullamh don rud nach bhfuil a fhios agat faoi? Tá eagla orm".
Faoi thús a ghairme : "Tharla sé seo de réir Chance Pure. Bhí mé 14 bliana d'aois, agus bhí muid i Nua-Eabhrac le mo mháthair. Sheas siad díreach ar an sidewalk agus d'fhéach sé ar an rinceoir sráide nuair a tháinig Guy suas le ceamara agus d'iarr sé cead a thabhairt pictiúr. "Cén fáth nach bhfuil?" Aontaíodh go héasca go héasca. I Nua-Eabhrac, is féidir le rud ar bith tarlú. Seachtain ina dhiaidh sin tugadh abhaile mé agus tugadh cuireadh dom gníomhú i bhfógraíocht. Sa deireadh, tháinig mé i mo mhúnla. Ach níor spreag sé mé an iomarca. Agus dúirt mo ghníomhaire le mo ghníomhaire an t-am ar fad: "Ar mhaith leat a bheith ina mhúnla rathúil nó ina aisteoir ocras?" Ar mhaithe le Dia, níor chuir mé amhras orm riamh. "
An chúis go n-éireoidh go hiontach le "cluichí ocras": "Tá cónaí orainn i ndomhan atá obsessed le seó réaltachta. Bainimid úsáid as tragóidí pearsanta chun siamsaíocht a chur ar an bpobal, agus iarracht a dhéanamh daoine a shárú go n-éireoidh leo. "
Faoi conas a fheiceann sí é féin i gceann cúpla bliain : "Le teaghlach ina mbeidh go leor leanaí ann. Is é gníomhú dom mo chuid oibre, ach níl ann ach cuid bheag de mo shaol agus, cinnte, ní an ceann is tábhachtaí. Is é an rud atá an-tábhachtach dom ná caidreamh láidir a chruthú. "