Thosaigh iníon Julia agus den chéad uair le feiceáil ar seó cainte atá tiomnaithe dá máthair, ach rinne sé iarracht gan trácht a dhéanamh ar bhás na máthar. An uair seo thug sí agallamh imscartha agus dúirt sé go raibh an t-amhránaí cráite le pian, araon fisiciúil agus morálta. "Tá sí an-láidir. Choinnigh sí amhlaidh. Bhraith mé go raibh pian dochreidte aici. Tarlaíonn sé, deir fear: "Ghortaigh mé." Ach tá a leithéid de phian go bhfuil taithí mam, is cosúil domsa go bhfuil aon duine endured, "roinnte na cuimhní cinn aldonin.
Dúirt Vera freisin go raibh fadhbanna fisiciúla an tús chun dul i ngleic níos éasca. Bhí a fhios aici conas é féin a thabhairt ar láimh agus a fhulaingt, mar gheall go raibh mé ag iarraidh filleadh ar an obair agus díreach beo, ach bhí na cúinsí difriúil.
Thabhairt chun cuimhne go bhfuair an t-aisteoir bás mar gheall ar thimpiste ridiculous: chuir sí an chos ar an tsraith ar an seó "duine go ceann", ach níor thacaigh sí le cúram leighis in am. Cúpla lá ina dhiaidh sin, bhí Julia éigeandála san ospidéal, ach níorbh fhéidir leis an bpróiseas athlastacha agus an ionfhabhtú fola a stopadh a thuilleadh, mar thoradh air sin, ní fhéadfadh croílár an amhránaí seasamh. Dar le gaolta, rinne na dochtúirí a ndícheall.