Bhí mé ag lagnure den chéad uair a chonaic mé ar roinnt seó cainte, ní cuimhin liom clár éigin an-suaibhreosach. Tugadh cuireadh dó mar ealaíontóir óg, agus sheinn mé amhrán ann. Agus anseo táim i mo shuí, ag fanacht le mo bhealach amach, agus iarradh orainn suí sa halla, mar aon leis an bpobal. Agus tagann Lenya amach as an halla, ardaíonn sé go dtí an radharc, óg ... iontach. Agus is cuimhin liom go raibh sé i ndílsiú ar chorp nocht,
- Cumhdach Varum. Dar leis an réalta, tá blianta fada caite ó shin, agus mothaíonn sí fós cosúil le balla cloiche.
Mar sin féin, i saol dhá taibheoirí na Rúise, ní raibh gach rud chomh simplí sin, mar gheall ar thuras buan a n-iníon a n-iníon a bhí ag Elizabeth bogadh chuig seanmháthair a seanathair.
Ar ndóigh, ba iad na eipeasóid chonstrous ná: chaill an páiste, agus nuair a tháinig muid, rinne sí a bhealach isteach sa seomra feistis, thóg sí mo sheaicéad, ina raibh mé ag eitilt, chuaigh mé go dtí mo sheomra leapa agus a chruachadh uirthi. Sin díreach le hysterics, ar ndóigh, bhí sé scanrúil. Bhí sé seo deacair,
- admhaigh angelica. Thug sí faoi deara go n-d'ardaigh a hiníon an-tuiscint agus fear íogair agus bhfostú dá thuismitheoirí, in ainneoin an provocations na iriseoirí.
Ag labhairt dó faoin ghairm bheatha agus faoin lucht féachana, mhínigh Varum cén fáth nach bhfaigheann sé flashes ar an teilifís a thuilleadh:
Dealraíonn sé do gach duine mura ndéanann duine flicker ar an teilifís, ansin chríochnaigh sé a ghairm bheatha. Bhí tréimhse scannánaíochta gníomhaí againn le Lena chun tú féin a dhearbhú mar cheoltóirí, dearbhaigh ár gcuid oibre. Bhuaigh muid an pobal seo, agus anois ní mór duit a bheith in ann scáileáin ghorm a fhágáil agus an bealach óg a thabhairt.