Dar leis an stiúrthóir, bhí deireadh leis an "50 Póga First" a bhí ag críochnú eile: ina dhúisíonn Lucy suas agus feiceann sí láithreach an líníocht ar an tsíleáil, a phéinteáil sí inné, ag insint faoin lá. Tar éis dó staidéar a dhéanamh air, ní chasann sí ach a cheann go Henry - agus gan a thuilleadh screams ó uafás, ag féachaint ina luí strainséir, mar a bhí sé sa scannán. Sa leagan sin, ní raibh aon leanaí acu le Henry. Ach ansin tháinig na cruthaitheoirí chun cuimhne smaoineamh eile - chun aisling an Henry a bhaint amach faoi staidéar an walrus ina dtimpeallacht nádúrtha. Agus ansin an chuma ar an luamh, ar a raibh, ach amháin Henry, a n-iníon agus an Phápa Lucy - Ba chosúil go raibh a leithéid de finale creators mhothúchánach.
"Is é an rud is deacra sa scannán ná tús láidir a thabhairt agus deireadh láidir, agus má tá sé agat, tá an t-ádh ort. Go dtí an lá seo, creidim gurb é seo an finale is fearr go raibh deis agam é a bhaint, "a dúirt Peter Sigal.
"Bhí muid os ár gcomhair aincheist dúinn - cé acu ba chóir do Lucy leigheas ag an deireadh, rud a ráthaigh an Heppi-deireadh. Agus tá áthas orm gur thacaigh gach duine leis seo, ar thaobh amháin, brónach, agus ar an taobh eile, deireadh geal, mar gheall ar an méid a chaithfidh sí a bheith buartha faoi gach lá, go léir go léir. Agus tá sé chomh hiontach sin go ndéanann Henry gach lá di, "chuir an Stiúrthóir leis.
