Faoi conas a thosaigh a úrscéal le Sean Penn: "Bhí muid 20 bliain d'aois. Bhí sé pósta, bhí caidreamh fada agam. Ní minic, ach thrasnaigh muid. Ceapaim gur fhorbair ár gcairdeas ó mheas frithpháirteach - níos mó ar mo pháirt, mar gheall ar 20 bliain ó shin ní raibh aon obair den sórt sin agam. Ach mo ghrá agus paisean chun scannáin a chruthú - sin an rud a rinne muid aontaithe againn. Ina theannta sin, is breá le Sean labhairt faoi rud éigin ag fágáil an scannáin. Sa timpeallacht seo tá sé deacair cairde a aimsiú, agus bhí rath ar ár gcairdeas ar an ithir seo. I mo thuairimse, tá ionadh ar ár gcaidreamh reatha dúinn. Dúinn an dá rud. De ghnáth, nuair a fhios agat conas ba chóir imeachtaí a fhorbairt, i láthair an saol roinnt iontas. Agus stopann tú tuiscint a fháil ar a bhfuil ag tarlú. Mór a bheith sa chaidreamh roimh an gcairdeas. Roimhe seo, ní raibh sé seo riamh agam. "
Maidir le Pósadh: "Is cosúil go bhfuil na saincheisteanna a bhaineann le pósadh aisteach domsa i gcónaí. Is maith liom a thuiscint go bhfuil an deis sin ann, ach, ag an am céanna, go mbainfidh mé taitneamh as staid reatha na rudaí: mo mhac, mo mhac, mo shaol, mo chairde. Táim an-sásta, cailín an-sásta. An sásta. Tá sé chomh sexy. Conas a labhraíonn tú in agallamh? Bean 40 bliain d'aois a mhaíonn mar dhéagóir 16 bliana d'aois. Is rud álainn é seo, ach ní leor focail go hiomlán chun an rud atá ann a chur in iúl go hiomlán - nuair a fheictear duine i do shaol agus má thugann sé an deis duit an rud nach bhfaca tú roimhe seo a fheiceáil. "