An lá eile, d'fhoilsigh Julia Savicheva léargas ar bhlag pearsanta, a ghabhtar le cailín beag go hiomlán. I gcoróin na scragall, gúna bándearg deas agus gailf agus bróga touching. Chuaigh sí i gcoinne cúlra na mbrainsí péine suiteáilte ar an tábla mar chrann bliain nua. Agus in aice leis an miongháire Juli bhí puh fíon teidí ann.
Mar thoradh ar ghrianghraf cartlainne na n-amhránaithe ba chúis le lón, ach dúirt Savicheva ar a phost faoina eagla féin, a shaothraíonn é ón óige. D'admhaigh sí go raibh sé an-eagla ar fhuaimeanna gan choinne, géara, géara agus ar lámhach na Bliana Nua chun rabhadh a thabhairt do gach duine roimh a phobia. Tar éis an tsaoil, an rud is measa di nuair a crappers crapadh agus Champagne oscailte. Tús a chur le healaíontóirí ag an am seo chun lámha agus cosa a chroitheadh, agus nuair a iarrann an stiúrthóir air scáinteoir a thógáil agus é a phléascadh, tá sí réidh le rith ón tsraith.
"Is cosúil domsa gur tháinig an eagla seo ón óige. Chomh luath san oíche i Kurgan, nuair a bhí mé 3, thosaigh roinnt fear ar meisce seachtrach ag briseadh isteach inár ndoras. Bhí mé an-sásta agus dreapadh mé faoin leaba ansin, "a dúirt Julia le síntiúsóirí.
Ag an am sin, bhí siad sa bhaile lena mamaí, ach ar an dea-uair, tháinig an Daid go luath agus fuair sé amach go raibh mearbhall ar an strainséir donn na bealaí isteach. Réitíodh an cás ansin go han-tapa, ach, mar a tharla sé, d'fhág sé a mharc le blianta fada, ag casadh isteach ina fhuaimfhuinneamh fíor, rud a bhí ag an ealaíontóir a shárú i gcónaí.