Faoin timpeallacht ina bhfás sé : "D'fhás mé suas i ndomhan an-chruthaitheach. Ba iad seo na 70í, an t-am na n-ealaíontóirí agus na hippies. Agus tá tionchar mór ag baint leis an atmaisféar sin. D'fhás mé suas i measc daoine a rinne rudaí difriúla chun rud éigin a chruthú. Chónaigh siad leis an smaoineamh, má tá tú ag duine cruthaitheach, ansin caithfidh mé rud éigin cruthaitheach a dhéanamh le do shaol. Agus is cuma an ealaíontóir, ealaíontóir, potaire nó grianghrafadóir thú. Ní raibh aon smaoineamh agam faoi na coincheapa sin mar ghlóir, rath nó airgead. D'fhás muid suas an-lag, agus ní raibh ár saol ag síneadh i bhfad níos faide ná ár réaltacht. Ní mór duit ach an rud atá tábhachtach duit a dhéanamh, agus é a chosaint. "
Maidir leo siúd a cháineann a cheol : "Beidh daoine ann i gcónaí nach dtaitníonn liomsa. Deir siad: "Damn é, tá sé ag lámhach sa phictiúrlann, níor chóir dó an ceol a dhéanamh." Is cur chuige aisteach é seo. Ní dóigh liom cad atá le rá Julianin Schnabel nár chóir dó scannáin a shoot toisc gur ealaíontóir é. Nó comhairle a thabhairt do Jeff Kunsu dul ag obair ar Wall Street, cad a chaithfidh sé a dhéanamh leis an ealaín? Níl mé ag iarraidh mé féin a chur i gcomparáid leis an Snabel nó na Kuns, ach tuigeann tú cad is brí liom.