Maidir le sceitheadh grianghraif iarrtha : "Ós rud é nach gciallaíonn an t-aisteoir agus an duine poiblí gur chuir mé ceist air. Ní chiallaíonn sé seo go bhfuil sin in ord rudaí. Is é seo mo chorp, agus ba chóir go mbeadh sé de rogha agam. Agus an bhfíric nach bhfuil an ceart agam a roghnú, ach disgusting. Ní féidir liom a chreidiúint go bhfuil cónaí orainn i ndomhan den sórt sin. Ní scannal é seo. Is coir ghnéasach é seo. Is foréigean gnéasach é seo. Tá sé disgusting. Ní mór duit na dlíthe a athrú, agus ní mór dúinn féin athrú. Sin é an fáth go bhfuil na láithreáin ghréasáin seo go léir freagrach. Tharlaíonn sé gur féidir le duine éigin úsáid agus uirísliú i bplean gnéis, agus an chéad smaoineamh, a bhfuil an chuma air ag an am céanna i roinnt sa cheann - is é seo an fhéidearthacht sochair a bhaint. Ní thuigim é seo. Ní féidir liom a shamhlú conas is féidir leis a bheith chomh mídhaonna sin. Agus ní féidir liom a shamhlú conas is féidir leat a bheith go meargánta, mífhreagrach agus folamh ... duine ar bith a d'fhéach ar na grianghraif seo; Chuir tú na coireanna gnéis seo isteach. Ní mór duit a bheith náire ort ".
Maidir le cibé an bhfuil sí chun leithscéal a ghabháil go poiblí as a gcuid grianghraf: "Ba chúis le gach focal a rinne mé a scríobh, ba chúis le deora nó fearg orm. Thosaigh mé ag scríobh óráid apogious, ach níl aon rud le leithscéal a ghabháil as. Bhí mé ceithre bliana d'aois i gcaidreamh álainn agus sláintiúil, atá lán de ghrá. Ba ghaol é i gcéin, nó beidh do pháirtí ag faire ar phorn, nó breathnóidh tú ort. "
Faoi na rudaí a mhothaíonn sí anois: "Tá a fhios agat, déileálann am. Nílim ag caoineadh a thuilleadh mar gheall air seo. Agus ní feargach. Ach ní féidir liom codladh go síochánta go dtí go mbeidh na daoine seo gafa. Tar éis an tsaoil, ní féidir leo iad a ghabháil ar chor ar bith. Ní mór dom an domhan inmheánach a aimsiú. "