: "Níl aon rud ann a d'fhéadfadh cosc a chur orm maireachtáil le gnáthshaol. Ní ligfidh mé é. Uaireanta is féidir linn a bheith timpeall 10 nó 15 grianghrafadóirí i gclós na scoile, agus ní bheidh siad a quarting. Ach an chuid is mó den am go bhfuil muid go léir ceart, agus is féidir linn dul i ngleic leis. Níl mé ag iarraidh dul i bhfolach sa teach agus duine a sheoladh chun mo leanaí a thógáil suas. "
Ar an gcothromaíocht idir an obair agus an saol pearsanta : "Tá a fhios agat, ba mhaith liom a bheith in ann gnáth-rudaí a dhéanamh. Nuair is mian leat rud éigin a cheilt agus iarracht a dhéanamh an scáth a chlúdach nó a cheilt ar bhealach éigin, ní chuireann sé ach fadhbanna leis. Ní mhealltar ach níos mó airde. Faighim níos fearr as an teach le ceann salach. Ar ndóigh, ansin is féidir leo scríobh go raibh mé tuirseach nó sean, ach scríobhfaidh sé in aon chás. "
Faoi cháineadh crua : "Ar éisteachtaí fuair mé diúltú teip. Díreach os comhair an réitigh go dtí an ról i dtiomáint MALKOLLANDAnd, dúirt mo ghníomhaire go raibh mé ró-aimsir agus ansin scare daoine. Dúirt sí go bhfuil mé aisteoir iontach, ach ag an am céanna a dhéanamh daoine a bhraitheann míchompord mar gheall ar a nervousness agus teannas iomarcach. Shuigh mé díreach agus sobbed mé. Bhí mo mam ansin i Los Angeles. Tháinig mé léi agus dúirt mé: "Ní féidir liom. Ní féidir liom é seo a chruthú." Agus fhreagair sí: "Ná gcreideann tú go labhraíonn daoine fút. Ná déan dearmad fúthu."