Le linn an agallaimh faoi chuimsiú an fheachtais i gcoinne an chiníochais, grá Ceol Ciníochas Ciníochas, dúirt Ed Shiran go raibh sé an ceol a thug dó muinín dó féin: "Is fuath liom an bhunscoil le mo chroí go léir agus cried gach lá Dé. Mar gheall ar an dath na gruaige, bhuail na páistí mé le curvatures ón gcéad lá. Redhead, stuttering, le spéaclaí móra agus beagán aisteach. Ní raibh mé "Cool," mar gheall ar, ag siúl go dtí scoil spóirt, ní fhéadfadh sé spóirt a imirt. "
Mar sin féin, le himeacht ama, de réir an cheoltóra, d'athraigh gach rud: "Nuair a tháinig mé níos sine, mo chuma mór a thosaigh mé ag iarraidh. Chuaigh mé go dtí na ranganna níos sine, a bhí ina chineál coire leá ó éagsúlacht daoine agus caitheamh aimsire, agus thosaigh sé ag imirt an ghiotár. Chun a iontas, thosaigh mé ag dul isteach san fhoireann. Ansin thuig mé gur féidir liom rud éigin níos fearr a dhéanamh i ndáiríre ná a chéile. Sula thóg mé giotár, ní raibh mé an-sásta le rud ar bith. "
Ed Shiran lena bhean chéile siborn siborn
Thug Shiran faoi deara go raibh sé mar bhuíochas le cuma neamhchaighdeánach a thosaigh sé ag foghlaim agus ag leithdháileadh i measc daoine eile. "Thosaigh daoine ag aithint mé, ag rá:" Ó, is é seo an Guy redhead céanna le giotár. " Thosaigh mé ag mealladh aird a tharraingt ar an gcuma i gcuimhne. Dá bhrí sin, anois, deirim i gcónaí leis na páistí go bhfuil sé iontach - a bheith aisteach, "a dúirt an ceoltóir.