Aturan ing omah: Aku dudu wong tuwa sing ketat, nanging penting kanggo bocah-bocah netepake aturan. Iki menehi rasa struktur - iki sing dikarepake kabeh. Dheweke kudu ngerti apa sing apik, lan apa sing ala.
Pentinge nilai : Aku tuwuh ing Neshville, Tennessee. Wong tuwaku mulang aku kanggo ngurmati pinituwa. Kanthi wong diwasa, kita ngomong: "Ya, Pak," ana, babagan iki. Bocah-bocah ing Los Angeles. Aku mulang anak-anakku kanggo ngormati wong diwasa. Dheweke kudu nelpon wong "Ibu Shannon", "Pak Chiter." Mungkin aku wis tuwa banget. Nanging bocah-bocah kudu nyinaoni nilai-nilai omah. Kita mulang babagan iki kanthi bener mangsuli telpon. Saben sore kita nyanyi ing meja lan nedha bengi minangka kulawarga.
Apa dhuwit sing dienggo anak-anake : Nalika kita lunga ing papan akhir minggu, aku menehi 5 dolar. Dheweke bisa tuku apa sing pengin disimpen utawa mbuwang sawetara. Anakku padha kaya aku: mung golek dhuwit lan langsung ngentekake wong sing enak. Putraku bakal mlaku ing pasar nganti suwe lan kanthi ati-ati milih apa sing kudu dibuwang dhuwit.
Gereja lan anak : Ing sisih kidul ana makna nyata masarakat. Aku percaya yen kabeh sing urip ora muspra. Aku njupuk anak-anakku menyang gereja ing Los Angeles. Kita berjuang kanggo ngerti apa urip, kita golek jawaban.