Ing rashes: "Aku sadhar manawa aku pancen dibebasake nalika aku nilar toko kebebasan ing London. Aku tiba-tiba kelingan manawa ana wong sing nate ketemu, sajrone rong minggu wis ana ing kutha sing padha karo aku. Lan aku wis lali babagan iki. Lan nalika aku kelingan, aku mikir: "Muga-muga dheweke ora apik." Lan ora liya. Sampeyan ngerti apa jurang. A ati sing rusak banget saka liyane. Wektu obah kanthi jangkah sing beda banget tinimbang kita. "
Babagan ide "dawa lan seneng": "Nalika nulis loro album pertama, aku ora ketemu karo sapa wae. Dadi, ide eksklusif babagan apa sing bisa ditindakake. Dheweke adhedhasar film, buku, lagu wong liya lan kabeh literatur, sing dadi ragu-ragu yen ana hubungane paling gaib ing jagad iki. Lan banjur, nalika pungkasane tresna utawa mikir yen aku tresna, lan pengalaman iki nguciwani aku, ujug-ujug ngerteni manawa "dawa lan seneng" ora diwujudake ing urip nyata. Ora bakal ana pigura sing sampeyan tinggalake ing srengenge, amarga kamera mesthi bakal fokus ing urip nyata sampeyan. "