Iwwer hire Mann : "Hien ass ganz romantesch, wéi ech. Wat ass wierklech romantesch, also sinn dës all Zorte vun Iwwerraschungen. Dir kënnt déi ganz Nuecht fléien fir mat Ärem Léifsten ze treffen an d'"Wichtegkeet" vun dësem ze weisen. Awer et sinn all Zorte vun alldeegleche klenge Saachen déi och ganz wichteg sinn. "
Iwwer seng Duechter Valentina : "De Moien leet ech nach ëmmer am Bett wann ech héieren hunn datt een an de Raum leeft. Valentina sprang am Bett an hunn mech geknuppt, an ech hu gesot: "Wat méchs du? Du hues mech Angscht! " Si huet ugefaang ze giggelen an ze geäntwert: "Dir braucht wierklech meng Energie." Ech war iwwerrascht andeems se gesot huet? Véier Joer! Si hu mech hannerlooss, an et ass sou schéin. A si war esou richteg! "
Iwwer wéi d'Welt mat engem klengt Kand ze reiden : "Mir ware Gléck, well hatt gär reest. Dëst ass hir zweet Natur. Wann ech hatt an d'Schoul weiderfueren, well ech eng nei Erfahrung dës nei Erfahrung mat anere Kanner an den Enseignanten hunn. A wann d'Zäit kënnt verloossen, ass hatt ouni bedaueren. Si huet sech erloossen, mécht gär, schwätzt mat hinnen, mee maach der keng Suergen. Näischt wéi dëst ".